KADİFE'YE

• 3 Ağustos 2021 Salı 01:22:15

Sevgili kadife;
Sana uzun zamandır yazmıyorum. Aslında uzun zamandır da düşünmüyorum seni. Seni izlemeyi bıraktım. En son ramazanda görmüştüm yüzünü hani o malum çekiliş günü. Sonra sana tövbe mi desem, sensizliğe niyet mi desem öyle bir yola girdim. Sadece sana değil yazıya da ara verdim. Eskiden yazmak benim için, hayata ve zorluklarına katlanmanın bir yoluydu. Yazarak atıyordum içimdeki birikmişlikleri. Yazarak mücadele ediyordum ruhumdaki sıkıntılarla. Şimdilerde aklımda biriken düşünce kirlilikleri öylece beynimi işgal ediyor ve geçiyorum. Oysa yapamıyorum, zorlanıyorum katlanamıyorum tüm bu yaşadıklarıma. Seninle konuşmak bir süre bana iyi gelmişti hiç duymayacak, hiç cevap vermeyecek olduğunu bilsem dahi. Ben içimi artık boş bir kağıda değil de sana döküyordum. Hayatımın bir on iki yılını senle geçirdim. Elime ne geçti dersek hiç bir şey diyebilirim. Hiç bir şey... Oysa sen hiç bir şey olmadın benim için. Her zaman bir yoldaş, bir dert ortağı oldun. Kendiyle konuşur ya bazı insan ve kendinin onu herkesten daha çok anladığını bilir ya, sen kendimdin aslında.
Şimdilerde benim kendime çok ihtiyacım var. Zor bir zamandan geçiyoruz en çokta kendi zor zamanım beni yoruyor. Önümde çok ciddi bir süreç var. Korkularımın büyüdüğü şu günlerde gecelerim kabus gündüzlerim bir sarhoşluk halinde geçip gidiyor. Beni hiç bir şey telkin etmiyor kadife. Hayat daha çok anlamını yitiriyor. Senin anlamını yitirdiğin gibi. Bu senin suçun değil kadife sana onca anlamı yüklememeliydim. Bir çok şeyden pişmanlık duyuyorum inan. Olmayacak hislere kapıldığıma, senide buna dahil etmeye çalıştığıma inanamıyorum. İşte insan düşmemek için hayattan bir düşe tutunur ya, benim için o düş sendin. Belki de sen kim bilir hangi gerçeğinin peşinden gittin. Günün birinde çıksam karşına sana tüm olup biteni anlatsam tepkin ne olurdu merak ediyorum. Önceleri bu düşünce vardı içimde, sonraları cesaretimi yitirdim ve iyi ki öyle olmuş ben daha çok hüsranı kaldırabileceğimi sanmıyorum.
Ben hiç tanımadığın birinin birden hayatının en önemli kişisi olduğunun nasıl bir şey olduğunu bilirim. Ama hiç tanımadığın birinin hayatında en önemli kişi nasıl olunur bilemem. Bunu sende bilemezsin bilmedin.
Artık bildirmek gibi bir hevesim, bir gayemde kalmadı. Sadece bugün sana içimden geçenleri yazmak istedim. Ya da kafamda birikenleri senin vesilenle bu kağıda dökmek diyelim. Şu sıra nerdesin, ne iş ile meşgulsün bilmiyorum. Umarım hayatında her şey dilediğin gibidir. Ben bu önümde ki zor süreci atlatınca inşallah iyi olacağım. Her şeyin daha kötü olmasından korkmuyorum değil. Ama zamanı gelmişse yaşanacak bitecek. Sonu ne olursa olsun hazır olmaya çalışıyorum. Belki bundan sonra sana bir daha yazamayacağım. Belki de zımba gibi geri dönüp daha çok sarılacağım hayata ve sana... Nedir, ne değildir bilmesem de bildiğim tek şey seni unutmayıp, sana dokunmayıp yoluma devam edeceğimdir.
Hayat dediğim gibi şu sıra oldukça zor. Ama biliyor musun kadife ben seninle savaşların olduğu zamanlar başlayıp, depremlerin olduğu zamanlar ilerleyip, salgınların olduğu zamanlar uzaklaşıp, yangınların olduğu zamanlar yandım. Hiç etkilemiyor demeyelim dünya derdi tüm insanlığı etkiliyor. Yarın ne olacak hepimiz için meçhulken dünyanın kıyametimi kendimizin kıyametimi bizi alt üst edecek düşünmekteyim. Şimdilik hoşçakal kadife. Yeniden geri dönene dek içimde bekle. Ama sakın dilimin ucuna gelme. Şayet ismini sayıklamam tüm korkularımdan üstün şuan.


...