EY BANA SIRRIMI SAKLARMISIN DİYE SORAN
SANA CEVAP VERİYORUM;
BEN SENİN SIRRINA MEZAR OLURUM.
Çabuk unutuyoruz her şeyi;
Ve kaybediyoruz bizi insan yapan bir çok şeyi.
Mesela ,
Vefalıyız ama bir yanlış görene kadar ,
Değer veriyoruz insana eşya, her şeye ,
Ama yerine daha değerlisini bulana kadar.
Önce düşünmeden konuşuyoruz ,
Konuştuktan sonra düşünüyoruz.
Hayata insanlara sığ bakıyor, derine inmeye gerek duymuyoruz ,
Derine inmek sorumluluklarımız dan kurtarıyor,
Çünkü;
Hâl den düşmeden, hâl den anlamıyoruz ,
Başa gelmeden başına gelmişe sadece bakıp geçiyoruz.
Yakarışta bulunmak (Dua etmek) için milyonlarca sebep varken.
Biz derde düşünce, paçalar tutuşunca, sadece yakarışta bulunuyoruz (dua ediyoruz).
Yetinmeyi unuttuk;
Ekmeği buluyoruz şükretmek yerine tazesini , tazesini bulunca da yanına başka şeyler arıyoruz.
Kısa ve öz (Velhasıl kelam) biz bizi kaybettik ama
Daha ne aradığımızı bilmiyoruz.
Yakın bulup derdini diğer deyiş ile sırrını söyleyen birisinin;
Derdine yada daha çık deyiş ile sırrına MEZAR olacağımız yerde.
Ucuz ve ahlaksızca ayaklı gazete olup yaymayı biliyoruz.
EVET BANA DEDEMİN 11-12 YAŞLARDA Kİ ÖĞÜDÜ;
BAK EVLAT EĞER BİRİSİ SENİ YAKIN GÖRÜP DERDİNİ PAYLAŞACAK OLURSA YANİ SIRRINI DER İSE.
Sana güvencindendir.
ER KİŞİ OLARAK SENDE O SANA SIRRINI SÖYLEYENE DEMELİSİN Kİ;
ENDİŞEN olmasın ben senin sırrına mezar olurum.
İşte o gün bu gün bendeki bu ketumluğun sebebi.
Bunu da yani benim ne denli ketum birisi olduğumu beni tanıyanlar bilir.
SİNE DEFTERİME YAZDIĞIMI BEN ÖZÜMLE MEZARA GÖTÜRÜRÜM...!!
NOGAYTÜRK