"Ne oluyor?"
’’Baba, abim armut ağacının dallarını buduyor.’’

Karadeniz coğrafyasının etkisiyle bahçelerde yetişen yüksek ağaçlar çay bahçelerinin verimini düşürmektedir. Abim düşen verimin artması için çay bahçelerimizin içinde büyüyen elma, armut, erik ağaçlarının dallarını budamak istemişti.

Göklere yükselen ağaçlara her baktığında babasını, dedesini, atalarının yüzünü, gülüşünü gören Anadolu’ erkeği babam hiddetlenerek abimin yanına doğru koştu.

Babanım gelişinin gürültüsünü duyan yirmi beş yaşındaki abim tabana kuvvet kaçıp uzaklaştı.

Annem her zamanki gibi güler yüzlü, sakin bir tavırla,
’’Hafız, nasip olmadı bugüne kadar çocuklarına ağaçların değerini anlatmaya, hiddetlenerek anlatmak olmaz, sakin konuş onlarla, izah et öfkeni.’’

Babam, annemin omuzuna koyup elini,
’’Haklısın Kıymet’’ dedi

Ertesi gün,
Kiraz, erik, elma, mandalina, armut, üzüm fidanlarıyla dolu arabanın kapımıza yanaştığını gördük.

Arabadan inen babam,
’’Hepiniz kazmalarızı alın gelin’’ diye seslendi. Kazmaları kürekleri alıp, hep birlikte bahçeye gittik.

Babam yumuşak bir sesle;

’’Ağaçlar, canlıların yiyecek kaynağıdır. Bizleri beslediği gibi gökteki ve yerdeki canlıları besler.
Ağaçlar oksijen kaynadığıdır, ağaçlar hastalıklardan koruyup, sağlıklı olmamızı sağlar. Paran olmasa da bağında, bahçendeki ağaçların senin en büyük zenginliğindir. Bu yüzden ben olmadığımda da bahçelerimizde dedelerinizden, benden sizlere kalacak ağaçları ayakta tutacaksınız. Sizlerde yarın evlatlarınıza, torunlarınıza bırakacaksınız. Toprağımız, ağaç köklerine tutunacak erozyondan, selden, felaketlerden, olası her türlü afetleri önleyecektir.’’

Babam, sevgi dolu gözlerle konuşurken yüzümüze tek tek bakıp, belli etmese de abimin hareketlerine odaklanmıştı. Abim mahcup ve üstelik de heyecanlıydı.

Babam ’’ hadi hepiniz bir fidan seçin, sonra da bahçeye birlikte dikelim. Hem görmüş olursunuz nasıl dikildiğini ve nasıl aşı yapıldığını’’ dedi.

Abim, özür dileyerek babama sarılırken, iki adam dev gibi mutlu kucaklaştılar...

Ümmühan YILDIZ
*

Sahi sizin dikili ağacınız var mı?
Yoksa hepimiz Tema vakfına bir ağaç senin de olsun kampanyasına Tema yazıp 3464 mesaj atabilir misiniz?

Paylaş:

28 Beğeni

+20 kişi

(c) Bu yazının her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir. Yazının izin alınmadan kopyalanması ve kullanılması 5846 sayılı Fikir ve Sanat Eserleri Yasasına göre suçtur.

Yazarın Önceki Yazısı Yazarın Sonraki Yazısı

Daldaydı yaşam Yazısına Yorum Yap

Okuduğunuz Daldaydı yaşam yazı ile ilgili düşüncelerinizi diğer okuyucular ile paylaşmak ister misiniz?

Daldaydı Yaşam yazısına yorum yapabilmek için üye olmalısınız.

Üyelik Girişi Yap Üye Ol

Yorumlar

direniş, @direnis

18.8.2021 10:44:52

Tebrikler kardeşime

Nice yazılara

nazlıgül, @nazligul35

18.8.2021 10:27:03

Sayfanızda harika bir yazı okudum.Kaleminizi çok beğendim kutlarım.

Gülüm Çamlısoy, @gulum-camlisoy

4.8.2021 19:39:28

Kaleminiz takdir-e şayan sevgili Ümmühan Hanım.
Tüm varlığımla kutluyor ve teşekkür ediyorum.

Sevgim sizinle kıymetli arkadaşım

Necati Kavlak, @necatikavlak

3.8.2021 20:27:26

Yıldız Hocam!

Güne düşen anınız ormanların ateşe verildiği günümüzde, ağaç sevgisinin önemini anlamlı bir şekilde dile getirmiş.
Güne düşen yazı ve yazarını yürekten tebrik ederim. Keşke hepimiz babanızın ağaca gösterdiği hassasiyeti gösterecek donanımda olabilsek.
Şimdi Ormanlarımız ateş topuma dönmez, Yangın mahallinde keyif çayı paketi atılmazdı.
Saygılarımla.

Necati Kavlak tarafından 3.8.2021 21:48:04 zamanında düzenlenmiştir.

Nezahat Yıldız Kaya, @nezahat-yildiz-kaya

3.8.2021 19:17:08

Bacım
Anılarına ben de ruhsal dalış yaptım.
Canım çınarım babamı, dünyanın en güzel kalbi ve aklını taşıyan, bize sevgiyi aşılayan çilekeş anacığımı rahmetle anıyorum.

Yoğun hazırlık ve nöbet günlerimin ardından, memleketime, sizlere kavuşmak için Allah’ın izni ile çıktığımız yolda sayfama, deftere biraz gireyim dedim internet paketimi fazla yemeden.

Seni, Almanya sonrası Avusturya dağlarına sardığımız gri bir gökyüzüne sahip sulu sepken yüzüyle, buradaki yağmur rahmetinin bizdeki yangın yerlerine düşsün inşallah umuduyla dualar gönderiyor, selamlıyor, kaleminden, o güzel yüreğinden öpüyor kocaman kucaklıyorum….🌹🌹🌹🌹♥💐

Nezahat Yıldız Kaya tarafından 3.8.2021 19:27:11 zamanında düzenlenmiştir.

Nezahat Yıldız Kaya, @nezahat-yildiz-kaya

3.8.2021 19:16:36

Kalbikelamm, @kalbikelamm

1.8.2021 23:20:50

Yangın yeri olan yüreğime( bir Mersinli olarak) yazıyı okuyunca anne ve babanıza sarılıp elerinden öpesim geldi.

Rabbim peygamber efendimize komşu eylesin.

Yüreğine kalemine sağlık arkadaşım

Nice güzel yazılara.

glenay, @glenay

1.8.2021 18:24:36

Ne yazık ki bahçelerimizi yok ettik, evler yaptık.
Şimdi evime yakın bir yer arıyorum bahçe yapmak için.

Dilerim bir bahçemiz olur.

Tebrikler sevgiyle..

Aygün Deniz, @aygun-deniz

1.8.2021 17:49:31

10 puan verdi

Kutlarım gün güzelliğini. Sevgilerimle ***

ayşe1, @ayse1

1.8.2021 14:59:20

Ağcın, doğanın, elindeki nimetlerin değerini bilmeyen kendi varlığının amacını, kıymetini de İdrak edemez. Görev ve sorumluluklarını üstlenemez, yürütemez.
Örnek bir yazı kaleme almışsınız.
Tebrikler.
Sevgiler, selamlar.

DADAŞIM, @dadasim1

1.8.2021 14:41:57

Hani her zaman ardımızda Dağ gibi Yücelen Babamıza daima en iyisini bilir diye düşünüyoruz. Ama medeniyet sürekli değiştiği için bilimsel gelişmeye ayak uyduramadıklarından dolayı böyle problemler maalesef yaşanıyordu yinede sağduyu her daim kazanıyordu. Kalemin ve yüreğin var olsun değerli gönüldaşım

DADAŞIM tarafından 1.8.2021 15:49:01 zamanında düzenlenmiştir.

saf şiir, @safsiir

1.8.2021 12:57:14

Etkileyici, beğeniyle okuduğum güne düşen güzel bir yazıydı. Kutluyorum. Selam ve saygılarımla…

karasahin 64, @karasahin64

1.8.2021 12:25:08

10 puan verdi

Nerede olursan ol yeryüzüne, gökyüzünü bakıp siz benimsiniz diyerek ,mutlulukla döne döne seveceksin.

Seni yakınen tanıyan abinim. Sende gözlemlediğim kelebeklerin peşinden koşan küçük çocuk gibisin. İş toplantılarda fikirkerinin kabulünü sağlayan cengaversin.

Seni böylesine mütevazı, merhametli, cömert yetiştiren anne ve babanın mekânı cennet olsun.

Sevgimdesin.

Ümmühan Yıldız, @ummuhanyildiz

1.8.2021 06:41:06

Ailemle birlikte olduğum hatıralarımı, keşke yangınlar olmadan hatırlasaydım dediğim günleri yaşıyorum.

Duygusal bir insanım.

İstanbul’a geldiğimizin ilk yılıydı. 1 Mayıs tatilinden yaralanıp Kadıköy’e gezmeye gidelim dedik. Üç kız kardeş belediye otobüsüne bindik Hasanpaşa’ya kadar gidebildik. Rıhtıma inmek ne mümkün. Göstericiler tüm sokakları savaş alanına çevirmişti. Hemen önümde lüks beyaz bir aracı kaldırarak ters çevirdiler sonra üstüne çıkıp sallayarak tüm camlarını indirirlerken, hayatımın şokunu yaşıyordum. O da yetmedi aracı ateşe verdiler

Korkmuyordum onlardan.

Çünkü benim yüzüm maskesizdi onların yüzü maskeliydi. Cesaretleri varsa o maskeleri takmayacak, yaptıkları eylemde çirkinliklerini göstere göstere yapacak cesarette olmalıydılar.

Beş altı metre önümde minnacık yeni yeni yaprak vermeye çalışan sıska incecik bir fidan vardı. Göstericinin biri o fidana yöneldi önce kırmak istedi; fidan eğildi lastik gibi kırılmak istemedi. Hıncını, öfkesini, kinini kusar gibi fidanı hoyratça kökünü topraktan ayırırcasına çekti. Ben o sırada "yapma, yapma” diye bağırarak fidana doğru koşuyordum. Sanki fidandan “ahh” sesini duyuyordum

Tam o sırada polisler etrafı sardı, göstericiler çil yavrusu gibi dağılıp kaçtılar.

Yaralı fidanı tutup, öpüp öpüp ağladım.

Yaşadığım bu topraklara, karıncasına bile zarar vermedim. A dan z ye herkesi dil, din, mezhep, kültür ayırmaksızın sevdim. Türk’üm en sevdiğim arkadaşım Kürt ve en çok muhabbet ettiğim arkadaşım alevi.

Nevruz, hepimizin.

Bizi, birbirimize bağlayan bu topraklarda sonsuza kadar yaşacağımız aşikâr.

Böreğimiz aynı, ekmeğimiz, çorbamız, aşımız, suyumuz ağacımız.

Bizim hikâyemiz bir bütün, ayrı ayrı parçalardan oluşmuyor. Biz, birbirimize en yakın, iç içe, hep birlikte ele ele olmalıyız

Defterde aktif gözüksem, İstanbul’da yaşasam da yangın bölgelerine ruhumla su taşıyor gibi kendimi hissediyorum.

Değerli yöneticimiz Ansızın Bey,
ablamla edebiyat defteri hakkında görüşlerimizi konuştuğumuzda; ona da söylediğim gibi, size de söylüyorum. Bizlere bu denli güzel bir sayfada olanak verip, kendimizi ifade etmemizi salladığınız için size kalbi teşekkürler ederim

Seçki kurulunun kıymetli bay/bayan emektarları, yazımı güne değer bulduğunuz için teşekkür ederim.

Yorumlarınızla-okumanızla sayfamda olan, olmayan edebiyat defterinin güzel insanları, hepiniz benim için değerlisiniz...

Saygı sevgi ve selamlarımla,

İşim beni bekliyor, yola düşme zamani..

Ümmühan Yıldız tarafından 1.8.2021 07:28:20 zamanında düzenlenmiştir.

sarnıç, @sarnic

1.8.2021 02:18:41

öylesine masum ki...
ellerinden öpmek isterdim o anneyi...
çok sulu göz oldum galiba bu aralar....
bizi biz kıldınız
ne desem bir eksik
var olunuz....

Etkili Yorum

hüzünlükent, @huzunlukent1

1.8.2021 01:11:02

Ben bizzat kendi yaşamış olduğum hadiseyi anlatmak istiyorum
Bu yazının altına müsaadenizle

Yıllar önce evim 2.katta idi. ön bolkonun altında bir ağaç vardı.
5 yıl oturdum o binada.
Ben, iç dünyamı yakınlarım ile paylaşan birisi değildim...

Ve...
annem hep şunu der idi...
"Kızım bir sıkıntın olunca dağa, taşa kurda, kuşa anlat
Ama insan oğluna sıkıntını anlatma gün olur önüne koyarlar" diye her daim hatırlatır dı.

Her gece sokak lambaları sönünce balkonuma oturur içimde ne kadar acı var ise o ağaca anlatırdım. Sanki beni dinliyor, duyuyor gibi hissederdim. Ama öyle her insanın kaldıramayacağı acılar dı.
Çok ağlardım o kadar çok ağlardım ki...
O ağaçla dertleşirdim ama sessiz iletişim halinde sadece gözyaşlarım hareket halinde olurdu :(

Bir gün bana bu kadar sıkıntı veren insan telefonla aradı.
Aşağıya inermisin mutlu olacağın bir şey aldık sana dedi.
İndim aşağıya beni balkonun altındaki ağacın az beri tarafında Bekliyor du..
Bana doğru yürüdü bak sana yeni araba aldık dediler.
Tesadüf odur ki, arabayı o ağacın altına park etmişler..

Hep birlikte arabaya doğru ilerlerken
Off gözüm diye bağırdı.
Noluyor yaa diye panikle baktım ki,
Alnından gözüne doğru hızla kan ilerliyor. Elleri ile yüzünü gözünü kapatıyor ama nafile kan kollarına kadar aktı.
Ne oldu, ne oldu diye çevredeki insanlar da geldi.
O an duraksadım ki. İnanmak mümkün değil.
Ağacın dalını birileri kırmış, ve bu şahış altından geçerken o sivri uçlu, Budak tam sol göz üstünü almış atmış...
Derisini kemiğe dayanana kadar

Hala derim ki, inanın o ağaç beni duymuş ve beni üzene ceza olarak budağı ile gözünü çıkartacak tı b derim...

Halen o kişinin yüzüne baktığımda dikişleri o ağacı hatırlatır!
İnsan neyi dost edinirse o" ona dost olurmuş
Her yıl memlekete gidince o ağaç duruyormu diye bakarım :)

Büyümüş büyümüş 3.kata ulaşmış bu arada boyu

Neden anlattım bilmiyorum ama
Yazınız ağaçla alakalı olunca
Bu unutulmaz olayı paylaşmak istedim

Çok anlamlı yazınızı kutluyor ve sizi ve ailenizi tebrik ederim

Gönül dolusu sevgiler ile 🤍

Mehmet Burhan AKIN, @mehmet-burhan-akin

1.8.2021 00:05:39

Hikaye çok güzeldi...
Ama annenin tavrı, konuşması tam bir öğretmen niteliğinde, ikna kabiliyeti çok güçlü... sevgi dolu. Babanın sonraki davranışı başka bir güzellik taşımaktadır.
Güzel bir hikaye okudum, tebrik ederim değerli kalemi.

Saygılarımla Efendim.

neneh., @neneh-

1.8.2021 00:02:58

Muhtesem!..Saygiyla..

Sahir Neva , @sahirneva

31.7.2021 23:33:14

ve köklerde yaşam...

Annem her zamanki gibi güler yüzlü, sakin bir tavırla,
’’Hafız, nasip olmadı bugüne kadar çocuklarına ağaçların değerini anlatmaya, hiddetlenerek anlatmak olmaz, sakin konuş onlarla, izah et öfkeni.’’

Elleri öpülür; ne hoş ne zarif ne mübarek bir anne, sevgiler ona ve ailesine

GülRa, @gulra

31.7.2021 18:29:28

10 puan verdi

Farkındalık çocuğa yansıtmada başlar.
Bir çok konuyu içinde barındıran yazınıza, kaleminize tebrikler sevgiler.

Aygün Deniz, @aygun-deniz

31.7.2021 17:03:33

10 puan verdi

Evet sevgili Ümmühan , bizimde bahçemizde yetiştirdiğimiz erik, ayva ,dut , ceviz ve bunların yanında leylak ,gül vs. çiçeklerimiz de vardı... ama bir yıl öncesine kadar meyvelerini yediğimiz çiçeklerini vazomuza koyduğumuz, bu ağaç ve çiçeklerimizi yine apartmanda oturan insanlar tek tek keserek bahçede ekmek yapıp odun yerine bu meyve ağaçlarımızı kesip yaktılar... hiç acımadan ! şimdi pencereden baktığımda boş bir sararmış otlarla hüzünlü bir bahçe karşımda bu ağaçlar yirmi yıllıktı böyle kıydılar.

Şimdi ön bahçede sadece bir leylak ağacım var, onu da koruyorum ama bir sabah kalkıyorsun yok oluyor... Çok sevgimle ***