Eskiye başlamak mümkün mü?
Sahi sayfa sayfa çevrilen hayat ırmağında, akan o deli suda, geçmişe merhaba demek neye mâl olur?
Oysa her daim yakamda bir broş gibi,ufukta taptaze ışıldayan sokak lambası timsali,beynimde susmayan çalan çanların eserisin geçmiş...
İsminde fütursuz bir anlayış,telaffuzunda sona ermenin umutsuzluğu varken,sana merhaba demek kendime ayıp...
Yeşiller giymiş toprak, umutla süslenmiş ağaçlar, sevda şarkısını terennüm eder kuşlar.Bak! Sevgiyle gülümsüyor bulutlar,öyleyse sana merhabam neden ki geçmiş...
Kılıçların kınından çıkarılma sesi daha dün gibi yankılanır kalbimin odalarında.
Issızlığın koşarak benliğimi bir el gibi yakalayıp,hiç okunmayan kitaplarda tutsak edişi sarsar şimdilerde beklediğim bu duraklarda.
Neden bu kadar ısrarcısın geçmiş..?Anlamalısın tutsak benliğim maviliklerde süzülen beyaz güvercinlere,kırlardaki zarif gelinciklere,uzayan ama özgürlüğün tertemiz suyu ile yıkanan o yollara aşık..
Ne ben seni yabancısı olduğun bu keşmekeşe davetkar kucaklayım, ne de sen beni karanlık soğuk odalarına hapset.
Nesli tükenen bir canlıyı arar gibi ne sen beni bul, ne de ben seni yığılmış yenilgilerimin arasında yargılayım...
Dans eden hayallerimin kavalyesi sen değilsin geçmiş..
Sen gönül tasımda damla damla biriken hayatın gözyaşlarısın.
Artık senin küf kokan eskimiş sokaklarında değil, kırmızılara boyanmış güllerin, bir gelin edasıyla salınan beyaz papatyaların arasında nefes almak istiyorum.
Hoşça git, hoşça kal geçmiş...

ZEYNEP SENA DOĞANTEKİN