ACI BAKLAVA

Siz hiç varken varlıktan, birden yokluk uçurumuna tepetaklak düştünüz mü?
Biz düştük canlar hem de öyle bir düştük ki!!!
Tutunacak dal bulamadan karanlıkta dipsiz bir uçurumda yuvarlanıp durduk.
Ortaokul yıllarımda başlamıştı her şey.
Annemle babam bizlere pek bir şey yansıtmamaya çalışıyorlardı ancak...
Yediğimizden içtiğimize giydiğimize kadar her şeyimize yansımaya başlamıştı.

Ortaokulda en sevdiğim ders matematik idi. Rakamlarla aram çok iyi idi.O ders bana eğlenceli bir bulmaca gibi geliyordu. Hele de öğretmeni derste takip ettiğim an kanatlanıp uçuyordum.
Bazı günler okul ile evin arası çok uzak olduğu için eve gitmiyordum. Ekmek arasına koyduğum bir şeyi orada yeyip ders çalışıyor veya kitap okuyordum.
Bir gün babası gardiyan olan bir arkadaşım kendisini biraz çalıştırmamı rica etti. Havuz problemleri ona zor geliyor imiş. "Olur tabi ki bana da konu tekrarı olur hem" dedim.
Anlattım bir kaç soru çözdük. Konuyu anlamıştı. "Ders zili çalmadan yemeklerimizi yiyelim "dedi.
Birlikte okulun bahçesindeki tepeye çıktık.
Ben kendime hazırladığım salçalı ekmeği çıkardım. O ise güzel bir beslenme çantası içinde getirmiş olduğu lahmacun ve baklavayı çıkardı.
Bana da uzattı. Alıp yiyemedim.
"Benim yemeğim var.Hem ben sana karşılık veresin diye yardım etmedim ki" dedim. Yemeğini yedi. Baklavanın bir dilimini ısrarla bana verdi. Düşünüyordum ben bu baklavayı yersem hem kardeşlerime hem de hasta babama haksızlık etmiş olacaktım .Geri uzattım. "Istemiyorum "dedim. Yutkunarak geri verdim.
Arkadaşım çok şaşırmıştı. "Neden" diye sorunca ağlayarak anlattım "biz evimize artık böyle yiyecekler alamıyoruz babam hastalandı. Şimdi ben bunu yersem babama yazık olmaz mı " deyip gözyaşlarına boğuldum.
Arkadaşım da yemeyi bıraktı. Sustu. Benim sakinleşmemi bekledi. O arada zil çaldı."Sana borcum var ama "dedi.
"Kimseye konuşmamız halkında bir şey söylemezsen ödeşmiş oluruz"dedim.
Koşarak elimi yüzümü yıkadım. Derse geçtik. O andan sonra her şeyi unuttum. Kendimi derslerime verdim.
Haftasonu arkadaşım annesi ve babası ile birlikte bizim evimize ellerinde bir paket baklava ile birdenbire çıkageldiler.
O an başımdan aşağıya kaynar sular döküldü sanki..
Babama,derste kızlarına yardım ettiğim için teşekküre geldiklerini söylediklerinde babam " Bunu kızım karşılık için yapmaz. Yaparsa da anlamı kalmaz zaten" deyip onları paketleriyle birlikte geri gönderdi.
Onlar gittikten sonra ben babamın bana kızacağını düşünerek epey bekledim. Babam asla o konuyu bir daha açmadı. Ancak o hasta haline hiç yakışmayan bir azimle çok çalıştı. Son nefesini verdiği güne kadar bizim için mücadele etti.
Bizlerin onun gibi mert ve çalışkan olduğunu göremeden genç yaşında bu dünyadan ayrıldı.
Ben o günden bu yana o bir dilim şöbiyet baklavanın neden o kadar yüreğimi acıttığını düşünür dururum.

KARDELEN(Ayrıkotu)
27.07.2021
Tülay Sarıcabağlı Şimşek
Dinar/Afyonkarahisar