KALBİNDEN SIVAZLASA

• 25 Temmuz 2021 Pazar 02:57:53

..Derin sessizliği sokaktan geçen arabanın gürültüsünden anladı. Ansızın düşündü "Vefa ne demek" diye, "acaba" dedi "bende vefasız mıyım ?"

İnsanlar anlaşılmaya neden bu kadar ihtiyaç duyarlar ki ? Kör olasıca yürüyen düşünceler arada karıncalanan beynin sağı. Sarılmak neden içten gelir ki ? Neyin tesellisini arıyoruz ?
Masumca geliyor kulağa, seni de anlıyorumu duymayı istemek. Keşke biri gelse sırtından değilde kalbinden sıvazlasa eliyle değil kelamıyla sarsa yaralarını. Bilir ya insan kandırıldığnı aslında kendisinin kendini kandırdığını.
Lokal anestezi gibi etkisi geçince acısı başlar. Belli bir süreliğine unutuyorsun kendini, birisi geliyor seni sana hatırlatıyor. İşte o zaman başlıyor tekrar acımaya. Derin ah çekti düşünceleri beyninden ışık hızı ile değişiyordu. Başlamıştı yine kendi kendini yemeye
"Anlamıyorum ! neden hakir görürler yapılan işleri ? Can acıtıyor bu durum her bireyin başarısı kendine göredir. Sen matematikte iyisindir diğeri resimde ! Neyin davası, nereye kadar ezmek, hakir görmek, saygısızlık etmek ? İnsan topluma mı göre şekillenmeli yoksa toplumu kendine göre mi ?
Ya ikisi de olmuyorsa ! Ama hangisi doğru ki başka bir soruda eklenebilir bambaşka fikirde... " İçini bir türlü toparlayamadığı kesindi. Kitaplarda bulamıyordu karanlık düşüncelerin aydınlığını. Beyni sürekli kendisiyle hem dost hem düşmandı. Artık hayatını sürdürmek istemiyordu...