Öfkemi her bir satıra dağıtmak istiyorum ,
Dağıtıp içimi boşaltmak ,
Vurmak , parçalamak yırtıp atmak ,
Her ne varsa bana bu ana dair hepsini yerlebir etmek ,
Yorgunluğuma aldırış etmeden kendimi yenilemek ,
Her zerresini dirhem dirhem toprağa bağlayarak ,
Kuraklığa mahkum etmek ,
Soğumak içimin yangınını alarak yaşama sunmak ,
Bilmediğim görmediğim her ne varsa bana yaşatılan ,
Hepsini bir celsede boşamak istiyorum …

Küskünlüğümü , yorgunluğumu ve öfkemi ;
Geçen senelerime bağlayarak boşgeçmişliğe adamak ..
İnsanları tanıyamamışlığıma yanmadan yürümek ,
Yalancılığa bilmeden çaresiz kalışlarımla ,
Sevgisizliğe bilmeden sevgi katmalarımla ,
İnanmaya bilmeden hep inanışlarımla ,
Aslında hepsinde kendime ait yabancı biriyle ,
Yolda yürüdüğümü sanmalarımla ,
Yaşadığımı yaşanmamışlığa bağlayarak ,
Bütün duygu düşünce yaşadığım yaşamadığım her ne varsa ,
Hepsini içimde ki öfkeyle birlikte bırakmaya gidiyorum …
Yüreğim ellerimde öfkem gözlerimde ,
Ufuk çizgisine yürürken adımlarımda damla damla acıyı bırakarak ardımda ….
Hepsini öfkemle gömüyorum ardımda kalanlara …
Ve belkide ilk defa seviniyorum yaşanılmamışlığıma ,
İyi ki diyorum ;

Yaşadığım sahteliğe , yalancılığa ve sevgisizliğe rağmen ,

İyi Ki Diyorum Kendimi kendime emanet ettim …