- 486 Okunma
- 1 Yorum
- 1 Beğeni
GÖNÜL OCAĞI
Bakmışsın kendi gölgesinin çatısından çıkıp gün yüzüne erişememiş henüz hilkatinin manasından bîhaber yaşayan fikir ve vicdan hürriyetini kendi fikrinin ve hayatını idâme ettirme biçiminin serbestliği zanneden bir nesille karşı karşıya gelmişsiniz.Ne yapmalı? Hiçbir şey yapamamanın ızdırabıyla çatlayan göğüs kafesinden tüten dumanları nasıl görmezden gelmeli mûtad aralıklarla tekrarlayan bu çılgınlık ateşini ne ile söndürmeli ? Elîm hatta oldukça vahim bir durumdur ki bu yangın cümle âlemi sarmış ve bizler köşe başlarında birer nöbetçi gibi yol gözlemekten başka bir kuvvete güç yetiremiyoruz.
Bir kurtarıcıyı beklemek kolaydır hatta en basit yoldur. Toplumun mimarları olacak bu gençlik ateşini körükleyen güç hangi illegal yollara kanalize olmakta ve ne yapabileceğinin derdine düşen kaç âdemiz şuracıkta.
Kimde malzeme alet edevat var ise ocağa koyduğu tenceresi illa ki kaynayacak. İste bu satıhlar mekanlar birer gönül ocağıdır. Ne mutlu kıymetini bilebilene.Yazıp söylediğinin idrak ve şuurunda olup bir yaraya merhem olabilene.
Yazmak müşkil bir iş değildir .Harflerle oynamak kelimelerin cismaniyyetinden kendimize bir libas dikinmek de zor değildir.Mesele şekilden ibaret kalmayıp her bir harfin içerisine mestur olmuş ruh damlacıklarını bir araya getirmektir .İşte o vakit kelime bir cenin olmaktan çıkıp ruhaniyetiyle birlikte hüviyet kazanacak başlıbaşına kendi kimliğiyle bu meydanlarda yol alacaktır.Yoksa o bir cümle yâhut mısrâ olamaz.Ne izi kalır ne de tozu .Yaşamayan bir ölü gibi unutulur da kimseciklere bir hayat çeşmesi olamaz.
Yaşamak ve yaşadığından kazandığı çıkarımlarla yol yordam göstermek ,rol model olabilmek değil midir yoksa derdimiz .Insanın niyeti ne ise akibetinin de o olacağı bu beşer âleminde şaşmadan ve düşmeden hicret ettiğimiz gönüllerde kaçımız dâimî ikametgah kurabildik.
Tabiatı îcâbı tutunduğu çileye taliptir insan .Yaratılış mâyesi iyi olan iyiliğe kötü olan kötülüğe çalışır.
Kimisi koşar adım yürür kimisi olduğu yerde durur. Ikisi de nasibini kovalar. Yaklaşmakta olana ne kadar yakınsa o kadar uzaklaşır .Nasibindeyse nasibi kadarını yine nasib olan vakitte bulur .
Mesele bizim uzaklığımız.Harfin kelimeye kelimenin cümleye cümlenin paragrafa olan bîgâneliği.
Câhide
YORUMLAR
Mesele biraz da kendimize uzaklıgımız sanırım...tebrikler kutluyorum bu mânâ kalemini...