Yıl 1965 aylardan şubatın sekizi ve cumartesi günü saat 14 suları idi. Ben Kuleli Askeri lisesi birinci sınıf öğrencisi idim. Sömestre tatiline, yaklaşık dört aydır görmediğim annem ve kız kardeşlerimin yanına, Kütahya da ki evimize gidecektim. Gurbetin yüreğimdeki sızısı coşkun bir heyecana dönüşmüştü.
Ocak ayı boyunca para harcamamak için hiç izine çıkmadım, okulun verdiği harçlıktan ve annemin ocak ayı için gönderdiği harçlıktan tam on iki lira biriktirebilmiştim.
Tren gece yarısına doğru 23.45 te kalkacaktı…Nasıl olsa posta treni üçüncü mevki bilet parası çok tutmaz diye bir miktar parayı ayırdım. Öğle yemeğini okulda sıkıca yemiştim. Akşam yemeği içinde para ayırdım. Epeyce para kalmıştı yanımda, yedi lira kadar. Kardeşlerime ve evimize hediye alayım diye düşündüm. Üsküdar da ki Atik valide sultan hamamı, şimdiki adı ile Mimar Sinan Çarşısına gittim..
Parama göre hediye aradım. Buluyordum, ya param az geliyordu, paramın yettiğine de içime sinmiyordu. Tam umudumu yitirirken dükkandaki ihtiyar adam seslendi.
“Evlat sen beğen hallederiz” dedi.
Kızlar için iki küçük pabuç biçimde porselenden yapılmış kolye vardı. Bir de bu gün tamirini yaptığım aplik.
Aplik tam bizi simgeliyordu. Anne kuş ve üç yavru bir yuva da.Babamız biz küçükken vefat etmişti.
“Amca kaç lira bunlar” diye sordum.
İhtiyar “kaç paran var” diye sordu.
“yedi liram var” dedim.
İhtiyar “Dördünü ver hepsi için” dedi. Halbuki ben etiketlerine baktım sekiz lira elli kuruş tutuyordu. Aklımca pazarlık yapmaya kalkmıştım. Biraz da yüzüm kızardı yaptığımdan utandım.
İhtiyara “olmaz amca çok indirdin kabul edemem” dedim. Üzerimde üniforma vardı böyle yardım gibi bir şeyi kabul edemezdim.
İhtiyar “Oğlum benim torunda Kuleli de okuyor bu sene mezun olacak, sende benim torunum sayılırsın, oda tatile gelecek, annesi babası onu bekliyorlar, ver bakalım dört lirayı tamamdır’’ dedi.
Parayı verdim. Teşekkür ettim, elini öptüm oradan ayrıldım.
Bu gün tamirini yaptığım aplik işte o aplik. Annemin evinde ablama emanet duvarda ilk çaktığım yerde duruyordu. Ablam da vefat edince, vefat eden kız kardeşimin evlatları yeğenlerimle o evi satmaya karar verdik. Duvardan bu aplik’i aldım, birde aile resimlerimizi ve ablamın yapma çiçeklerinden bir demet ile kız kardeşimin işlediği minik yastığı…Evdeki eşyaları oğlum ve yeğenlerim ihtiyacı olanlara dağıttılar. Küçük kolye pabuç kız yeğenimde, öbürünü ablam ne yaptı bilmiyorum.
İhtiyar amcayı, annemi, babamı ve kız kardeşlerimi rahmetle andım.
Hüzün ruhumu sarmala aldığında, bu kalan hatıralara bakıp, yüzlerini hayal edip dualar ediyorum.