Acı/aşı

• 9 Temmuz 2021 Cuma 10:08:58

Dün aşı için sağlık ocağına teslim oldum. Kapıyı çalıp kafamı uzatıp "geleyim mi?" dediğimde hemşireler gülüştü "gelmişsin artık kaçamazsın" dediler. Okuldaki aşı günlerim geldi aklıma sıraya girip son anda son sıraya geçiyordum.
O değilde sonrasında 15 dakika önlem amaçlı bekletmeleri beni gerdi. Benden önce aşı olanlar oturmuş her biri ellerinde telefon beklerken ben onlara bişey olacak mı? Diye izliyordum. Sonra ya onlara değilde bana olursa tribine girip derhal orayı terk ettim.
İnsan bilmediği şeyden korkarmış. Aşı olmayı başından beri reddediyordum. Taki başıma bir hastalık çıkıp ameliyat işlerim olana kadar. Ameliyat öncesi aşı olmam için beni ikna eden aile yakınlarım her biri aşı olmuştu. Ameliyat sonrası hastalığa yakalanma ihtimali dahilinde karar vererek önce hastalığım için hastaneye sonra aşı için sağlık ocağına gittim. Yine de son anda bir cayma belirtisi nüksetti doktora "ben ağrı kesici kullanıyorum aşı için Bi sıkıntı olur mu? Dedim. Bizim faleket telalının" olur tabi sen şimdi git sonra gel" demesini beklerken "olmaz" demesi de son umutlarımı tüketti.
Sonra "altı üstü bir aşı nedir yani "dedim" sen bu aşıyı dahi olamıyorsan ameliyat nasıl olacaksın" dedim. Sonra içimden bir ses "onuda olmak istemiyorsun ya neyse artık kaçamazsın" dedi.
Aşıdan sonra beklemeyip eve kaçınca kendimi biraz daha iyi hissettim. Bi şeyden kaçmıştım ya, olay kaçmak mı yani? Önce yüzleş sonra kaç.
Sonuç itibariyle gördüm ki aklımdaki hiç bir senaryo gerçek olmadı. Ön yargılı yaklaştığımız herşey bizi korkaklaştırdı da korkaklaştırdı. İnsanların bazı konularda dönüm noktaları olur. Benim hastane fobim gibi daha beterini görünce insan küçük şeylere takılmıyor. Ve bir gözümüzde büyüttüğümüz bir şeyi bir yerden başladığında bitirdiğine inanamıyor.
Sonuç itibariyle her acı geçiyor. Onun geçmesi için beklemek, kaçmak, ertelemek çok yanlış onu yaşamak gerekiyor yoksa yarım kalıyor durdukça seni ara ara tetikleyip huzursuz ediyor.
En iyisi çok uzamadan korkularımızla yüzleşmek ve sonrasında hayatımıza devam etmek.