Amin binlerce kez. Duandan pay almak ne güzel güzel arkadaşım....


Bu değerli gönül muhabbeti yazını okuyunca, altta kardeşimin de yorumunu da işin içine katınca Harun Reşit'i sürekli sorgulayan, darlatan, terleten, kendine getiren Behlül Dânâ’ Hazretlerinin bir hikâyesi aklıma geldi.
Bir gün halk onun öğütlerinden, yaptıklarının hikmetini anlamayıp ''deliden ne beklenir'' diyerek gidip Harun Reşit'e şikâyet etmişler, O da kızmış çıkmış gitmiş koyunları alıp, kesip bacaklarından asmış bir ağaca. Gel zaman git zaman kokmaya, çürümeye etrafa kötü kokular saçmaya başlamış koyunlar. Bakmışlar mı bu koku koyunlardan geliyor, tekrar Harun Reşit'e gitmişler. Ya Müminlerin Sultanı, Behlül’ün astığı koyunların kokusundan duramıyoruz. Bizi çok rahatsız ediyor. Şuna söyleyin de, onu astığı yerden kaldırsın!”
Harun Reşit' de onun neden bunu yaptığını sorunca, Behlül Dânâ Hazretleri şu cevabı vermiş:
“Ey mü’minlerin emiri! Ben bir şey yapmadım! Sadece her koyunu kendi bacağından astım. Ama görüyorum ki, her koyun kendi bacağından asılsa da bütün çevreyi rahatsız ediyor, herkese zarar veriyor.
Bir kötünün zararı da sadece kendine olmuyor, herkese zarar veriyor. İnsanların bunu anlaması için böyle yaptım. Herhalde anlamışlardır!”

İşte ruhlar da farklılıklarıyla birbirinden ayrı olsalar da sirayet etmeleri, kaynaşmaları, tökezlemeleri de kaçınılmaz oluyor.

Güzele, hep iyiye yol almamız nasibi ile kalemine, yüreğine tutunuyorum arkadaşım.
Selam sevgi ve dua ile.