Ayakta Uyuyordu...

• 20 Haziran 2021 Pazar 18:57:35

KERİM ÖZBEKLER
Gazeteci-Yazar-Şair

Benim babam 1.dünya savaşının başladığı 1914 yılında Özbekistan’da dünyaya gelmiş, tesadüfe bakın 2.dünya savaşına 27 yaşında iken kardeşi ile birlikte iştirak etmiş. Kardeşinin üzerine bomba düşünce, kardeşi ölmüş. 7 yıl savaş meydanlarında kalmış, savaş bittikten sonra 3 yıl Avusturya’nın Klagenfurt Kentinde bulunan ’’Esir Kampı’’nda yaşamış, İngiliz’ler kampı boşaltma kararı alınca Fransa’ya gitmeye karar vermişler. Babam bir konuşmamızda bana dedi ki ’’Arkadaşım 465.sırada idi, o gün kampa gelen Fransız Elçisi gideceklerin bu günlük bu kadar olacağını açıkladı. Ertesi gün ben ilk sıradayım, fakat Fransız Elçisi esir kampından ayrıldıktan bir süre sonra kampa Türk Elçisi geldi. Bir miktar kişiyi Türkiye’ye götüreceklerini ifade etti, bizimkilerden hiç kimse Türkiye diye bir devletin varlığından habersiz. Elçi bize, Türkiye’nin bir Türk Devleti olduğunu ve halkının müslüman olduğunu açıkladı. Bu nedenle, ben Türkiye’ye gitmeye karar verdim. O gün işlemlerimiz tamamlandı ve bir çok kişiyi İtalya’dan Türk Gemisi’ne bindirdiler. 2-3 günlük bir yolculuktan sonra bizi İstanbul Tuzla’da bulunan deniz kenarında ki bir askeri tesise getirdiler, gelir gelmez içinde zeytin olan kumanya dağıttılar. Bizim Özbekistan’da zeytin yok, kimse zeytinin ne olduğunu bilmiyor. Kimisi bir iki ısırdı, acı diye zeytini olduğu gibi denize attı. Kimisi çekirdeği ile yuttu, sonra anlaşıldı ki çekirdeği çıkarılarak yeniliyormuş. Açlıktan bir kısmı yedi, uzatmayalım. Orada 1 ay falan kaldık, orada ki arkadaşların çoğu Adana’ya yerleşmek için ismini yazdırdı. Sıra bana geldiğinde, orada ki memur bana ’’Seni Aydın’a göndereyim, bak çok güzel bir memlekettir.’’ deyince biz 16-17 arkadaş Aydın’a ismimizi yazdırdık. İlk günler iş yok, para yok. Bilgi yok, çok zorluk çektik. 3-4 yıl sonra alıştık ama gel bir de bize sor.’’ dedi, işin bu kısmını burada kesiyorum. Çünkü çok zorlu bir hayat hikayeleri var, ben 18-19-20 yaşlarında babama şu soruyu sordum ’’Baba, Özbekistan Rus İşgaline uğrarken sizin devlet başkanınız ne yapıyordu ?’’ dedim. ’’Ayakta uyuyordu.’’ diye cevap verdi, ’’Peki, başbakanınız ne yapıyordu ?’’ dedim, ’’O da ayakta uyuyordu.’’ diye cevap verdi. ’’Peki, Genel Kurmay Başkanınız ne yapıyordu ?’’ diye sordum, ’’Oğlum, bizim Genel Kurmay Başkanlığı, Rus’larla bir saldırmazlık paktı imzalamış. Öyle yaşayıp giderken, bir baktık biz komünist bir ülke olmuşuz.’’ dedi. ’’Peki baba, gazeteci-yazar ve şairler çok uyanık olur. Ülkenin tehlikede olduğunu onlarda mı farketmedi ?’’ diye sorunca ’’Oğlum, o zamanlar bizde gazeteci-yazar ve şair fazla yoktu. Hatta hiç yoktu desem, daha doğru olur.’’ dedi. 1995 yılında 81 yaşında iken vefat etti. Allah rahmet eylesin, mekanı cennet olsun. Bu nedenle, bütün babaların babalar günü kutlu olsun. Bu arada, siz. Siz olun, memleketiniz işgal edilirken ayakta uyumayın. (20 Haziran 2021 Pazar-16.01)

NOT.Fotoğrafla birlikte Kerim Özbekler’in kısa hayat hikayesi’nin anlatıldığı sayfa Aydın Valiliği İl Kültür Müdürlüğü tarafından Cumhuriyet’in 75.yılı münasebeti ile yayınlanan ’’Aydın Şair ve Yazarları Antolojisi’’ isimli eserin 81.sayfası’nda yer almış ve yayınlanmıştır.