At en asil hayvandır. İnsana en yakın olandır. Her yönlü birbirini anlayan ve örtüşen varlıklardır. İnsan atı evcilleştirmiş, eğitmiş, ailesinin bir ferdi yapmıştır. Atla uzağa gitmiş, kıtalar aşmış, ülkeler fethetmiştir. Atla çift sürmüş, toprağını ekmiş, harmanını kaldırmıştır.
...

Nedense insanla at birbirini anlamış, özünü kavramıştır Biri birinin dilinden, diğeri onun halinden anlamiştır. İnsan atın gücüne, at insanın himayesine muhtaçtır. Biri koruyup kollayacak, yemleyip sulayacak; diğeri sırtında taşıyacak, erzakını temine çalışacak kimi zaman tarlasını bağını bahçesini işleyecek, ürününü bir yerden bir yere götürecektir.
...

Atlar ayakta ölür. Nasılki alperenler gözünü kırpmadan savaş meydanında ölür, atlar da yatmadan, diz çökmeden, sahibine naz yapmadan ayakta ölür. Ayakta ölmekten kasıt o asalete o ruha ölümün ancak ayakta yakışacağına ilişkindir. Bu ayrı ve farklı bir ruhtur. İnsanın yiğidi, cesuru nasıl ki cephede, en önde ölüme gidiyorsa atlarında ölümü bu yolla olur. Ayakta ve aniden. Can çekişmeden. Ne yiğit yatakta ne de at ahırda yani tavlada ölür.


Kemal GÜL
10.06.2021