Biz fazla inceyiz... Evet.
Forumda gezinirken, Kalbini yaralayan bir söz... e denk geldim. kalbimi yaralayan sözler vardı benim de ve sevgili İsabella ile sevgili Ümmühan Yıldızın diyaloglarını okudum. Diyor ki sevgili İsabella;
-Biz fazla inceyiz.
İnce ruhlu insanlarla yaşamak zordur.
İçimden bir parça koptu. Hak verdim ona.
Birisi geçiyor önce satırlardan ve sonra kalbinizden. Çok anlam yüklüyorsunuz buna. Çünkü kalbinizin içi ateşten bir hare ile çevrili. Birisi geçiyor çiçeklerle balonlarla ya da türlü türlü kılıkta geçiyor işte. Boşluk bırakıyorum buraya. İçini siz doldurun diye.
Doğrusu çiçeklerle veya balonlarla işim yok benim. Öyle bir gayem -ufkum- yok. Hassas kalbin gecesi gündüzü olmuyor. Anlatmaya çalıştığım, hassas olmak bir seçim değil. Bu tabiattan gelen bir şey. Önemsenen şeyler farklı. Eşiğimiz farklı bizim. Kısaca dalgamıza bakamıyoruz.
İnciniriz
Söylemeyiz
ve sonra satırlara dökeriz halet i ruhaniyeti...
İnciniriz
Söylemeyiz
Yazdığımız şiirler sözüm ona tokat gibi gelir.
Hiç unutmam çok kıymet verdiğim bir şahıs bir keresinde bana demişti,
Şiirini okudum. Tokat yemiş gibi oldum.
İnciniriz,
fakat ifade ederken başka usullerden geçmek suretiyle konuşuruz muhatabımızla.
İncelik; incecik.!
Hassaslık, insana, tabiata bazen bir renge bazen de yaşamın içinden...
Farketmiyor. /.
Gamsız
Siz yaşarken
Siz iyi yaşadınız
Tez yaşadınız
Bir şiirin içinden
Gelip saplanmasını bekledim kalbimin
Çok bekledim
Gelmedi
İllede kapanan bir pencere o
Her şey zamanın büyüklüğünden
Yaşam
Yedi ilikte aranan yedi düğüm
İster beyaz düşle
İster intikam koy masaya
Boş
Bağdaş kurmuş sözler silsilesi
Ok gibi saplanmamış
Neyime
Dokunmamış neyime
Bu yüzden boş
Onlar yanlış biliyorlar
Bitti bitecek kumbara
Kendiyle iyi geçinenlerin cumhuriyeti burası
Onlar yanlış biliyorlar
Bir lokmacık tebessüm ilişse göğe
Yetecek
Mühim değil kuşu uçurmak
Mahva
’2021
//.
İncecik
En mümkün zamanlardan biriydi
Seni tanıdım
Kalbimden bakınca
Aklımdaki manzara hiçbir yere uymadı
Reddedilmeyi öğrendim
Küçük bir kelimeydi öğrendim
Ve sen şahane bir hayal kurmama sebep oldun
O hayalde başlangıçlar vardı
Bitiş çizgisi balığın ağzındaydı
Ve ben oraya sürmeden arabayı
Orta yollu bir türküyle geçiyordum caddeden
Cadde dolu muydu bilmiyorum
Bunun farkında değildim
Bir gazete kağıdına sarılı sarı çiçekler gördüm çöpe atılmış
Kimse anlamadı
Ben savruldum
Kimse anlatmadı
Gerçek hikayesini
Bu şehirde çok suskun var
Kaldırımlar ve serçeler bize kalan.
Mahva
’2021
İki farklı şiirin de hikayesi benzer aslında. İncelik üzerine... Bunları yazarken yine epey bir yormuşum zihnimi. Şimdi anlıyorum.
YORUMLAR
Mahva,
Herkes bir mizaçla doğar. Kişilik değişebilir ama mizaç genellikle değişmez.
Bir kitap okumuştum, 'şahsiyet meselesi'.
Bu kitabın içinde kendi mizacını öğreniyor, kendine hayran kalıyor ya da eksiklerini görüyorsun.
Hava, ateş, toprak ve su gurubu var.
Ben su gurubuyum mesela.
İncinen ama incitmeyen. Kıramayan, yeri geldiğinde kırılan.
Çok fazla empati kuran. Hep empati kuran ve yorulan.
Ve ben çocukluğumdan beri böyleyim. Hiç degismedim.
Burada birbirimize yakın hissettiğimiz kişilerle gülümsüyor, birbirimize kalp gönderiyoruz. Kimseyi tanmııyoruz oysaki. Enerji meselesi. Burada kendimiziz. Başkası değiliz. Rol yapmıyoruz. Neysek oyuz. Doğalız.
Ve bir şekilde belli duygularda birlesiyoruz. Bazen bir şiirin içinde kayboluyoruz, bazen de bir hikayenin ana karakterinin yerine koyuyuroz kendimizi.
Yazını okuduğumda ve içinde kendimi gördüğümde yeniden doğru bir yerde oldugumu, yeniden iyi ki bu defterde olduğumu düşündüm.
Kurucusuna ve içinde olan herkese,
Satırları çiçekler açan Ümmühan'a
Ve sana Mahva,
Teşekkür ederim.
İnceyiz felan ama
Birlikte güzeliz.
:)
Mahvash
Empatiye değinecek olursam bir gün yoldayız sıla i rahim için gidiyoruz memlekete. Ablam ağlıyor. Canı sıkılmış belli. Ve farkında olmadan öyle ifadelerde bulunmuşum ki... Ablam tam kalbindekileri döktüğümü söyledi.
his
empati
bunlar incelikten.
sizi seviyorum İsabella. <3
Kalbini yaralayan bir söz...
Değer verdiğim insanın, kalbimi bir tek sözüyle yaraladığını hissettim ve o an forumu oluşturmaya karar verdim.
O bir tek kelime insanın yüreğinin inceliğini o kadar incitiyor ki; kendi içindeki susma yalnızlığına sarılarak hıçkırıklarına ve sessizliğine yine kendin yoldaş oluyorsun..
Bunun adına da sevgi ve sadakat diyoruz...
İşte orada, tam kalbinde dünyanın doğuşunu, tamamlamamış, tamamlayamayacağı incecik ilkbahar ağacının üzerinde sonbahar yaprağı duruyor.
Bu yazıyı foruma alıyorum
Ve sana sımsıkı sarılarak, incecik gönlüne sevgilerimi bırakıyorum
Ümmühan Yıldız tarafından 1.6.2021 22:24:39 zamanında düzenlenmiştir.