Toprak
İnsanın en büyük yanılgısı bir gün üstünü örtecek toprak kokusuna olan vurgunluğuyla başlar...Celladını sevmeye benzetiyorum , içine kokusunu çeke çeke seversin toprağı...Bir gün seni örtecek diye değil belki ama gelişin ondan diyedir kokusuna tutkunluğun...
Kök salmış bir ağaç ya da cansız bir filiz olmak ne fark eder ki ? Acaba yapraklar patlarken dal uçlarında canı yanıyor mudur?Sakın canım yanar diye korkma! Tutunduğun topraksa , korkma ...Yaslandığın güç aldığın topraksa korkma...Biraz annendir toprak, biraz baban , sen bir tohumsun insanoğlu, sahiplenilmek değil mi tüm telaşın , toprak sarar sarmalar seni...
Ne zalimdir, ne kalpsiz bırak toprak sarsın seni ...Ne yitirir , ne ele verir, bırak toprak sevsin seni ...Bir versen, bin verir korkma yanıltmaz seni...
YORUMLAR
Henüz yorum yapılmamış.