İçimdeki Sen

• 25 Mayıs 2021 Salı 20:55:38

İÇİMDEKİ SEN

İkimiz adımladık hep hayatı.Ne sen benden vazgeçtin ne de ben senden.
Boğuştu kelimelerimiz, yaka paça oldu duygularımız.Senin yapmak istediklerin vardı, olmak istediğin yer çok farklıyken arkamdan sürükledim seni.Gölgemin kuyruğuna bağladım seni ayağını sürükleyerek geldin benimle.
Ben ağladım sen dinledin,sen kendinle savaştın ben seyrettim.
İkimizde bir rüzgar gibi savrulduk oradan oraya.Affet beni.Senin hayallerin vardı,yapmak istediklerin.Engel oldum yıllarca.Susturdum seni.Sen konuşmak istedikçe ağzını bantladım.
Ben sendeki benle,sende bendeki senle kendimizi yaşadık.Şimdilerde yolun yarısında senin hayallerin emekliyor.Ben göz kırpıyorum sana alttan alta.Bense boca ettiğim yıllara yağmurlar boşaltıyorum bir pencere kenarında.
Aldırma sen bana,emeklemeye devam et,belki yürüyebilirsin düşmeden, düşürülmeden.
Bak senin kelimelerin kırgın değil sana,benimkilerin boynu bükük.
Dur bir buse konduracağım yanağına, yürümen şerefine.Yaklaş aynaya.
Ne o küs müyüz? Bu aralar söyle bakalım neyin var. Bak yazmaya çalışıyorsun yıllar sonra. Fırtınalı bir denizde yüzüyorsun belki de ama yüzmeyi öğrenmeye çalışıyorsun.Öğren yaşı yok öğrenmenin.

Hadi naz yapma, hep ben konuşuyorum biraz da seni dinlemek istiyorum.
“ Ben zaten kelimelerin ortasındayım. Hallaç pamuğu gibi atıldıkça kabarıyor kelimeler.Çok yoruluyorum konuşmaktan.
İnsanlar diyorum hep iyi. Gizliden dinliyorum herkes iyi, herkes haklı. Dünyalar kadar kötülüğü kim yapıyor o zaman. Bu insanlar duygularını neden mantık süzgecinden geçiremiyor.Akıl mı az geliyor.Ama Allah hayvanlardan ayıran akıl nimetini vermiş.”Akletmez misiniz?”diye de sormuş.Yok kullanmıyorlar.Hep kötülüğe çalıştırıyorlar akıllarını.Peki kötülük yapınca vicdanları hangi durumda oluyor.Kunduz gibi kemirmiyor mu vicdanlarını bir şeyler.
Bakıyorum da günü gün edip yaşayalım, anda mutlu olalım diyorlar.
Verilen en güzel ömür nimetine yazık olmuyor mu.Ye iç yat kalk.Hayat bu mu?
Bu yüzden mi doğdu insanlık.

Sen koşturma telaşı yaşarken ben de kendi kendime söyleniyorum işte.
Sonra hayaller kuruyorum senden saklı.
“Ne kuruyorsun bakalım benden saklı.”

“ Öyle işte her insan tek bir duyguyla özdeşleşse.Biri sevgi, biri umut.Sonra bunlar bu duygular büyüse,tek duyguyu taşıyan insanların duygularını kin, haset, kıskançlık nötürlese.Hayal işte. Kuruyorum kendi başıma.

Bir de bakıyorum insan önce kendini sevecek diye bir yargı dolaşıyor. Önce kendini seven: ben iyiyim, güzelim, en iyisini yaparım, ben bilirim, ben anlarım...
İnsanın ben duygusu ele geçiriyor tüm kalbini. Her şeyde ben diyen hiç sen yada siz diyebilir mi?
Hayat bir yolculuk, bizde bir yolcuyuz. Bu yolculukta giderken başka yolcularla görüşmek, onların dertleriyle hemhal olmak zorundayız.
Bana dokunmayan yılan bin yıl yaşasın diyenlerin gün gelip yılana bile muhtaçlığı söz konusu olabilir.

Düşünceler yumağının ortasındayım işte.
Yorgun miadı duyguların biri gidiyor, başkaları geliyor.

“Haklısın” insan düşünen varlıktır.
Düşüncelerine umudu ek. Belki biter kök salar, filiz çıkar. Çiçeğe bile durur.Kokusu nerelerden nerelere ulaşır. Umutsuz hayatın ölümden farkı yoktur. Umut edelim iyilik güzellik çoğalsın akabinde umuduna duayı katık et.

Dua bütün kör zincirleri açmaya muktedirdir.

Unutma. Unutma sevgili dostum.

Unutma içimdeki sen.