KİTAP
MÜZİK
ATÖLYE
- 242 Okunma
- 1 Yorum
- 1 Beğeni
ALFABEMİN TINISI
Ellerinden tutup yürümeye çalışırken,ayağı tökezliyor sözcüklerin.Dikenler batıyor en sivrisinden.Yırtılıyor giysisi,soluyor rengi.
Oysa rengim yeşildir ezeli.Her tonuna sevdamın mührünü çaktığım.
Gözlerindeki hüzün dağlıyor yüreğimi.Bakışları bulanık,acı kokuyor teni.
Kırgın duyguları,yaralı kalbi.
Dilini pelesenklemiş,çözülmüyor.Ben tutmaya çalıştıkça ellerini,çatlamış teninden ürküyor besbelli ki geri çekiyor ellerini.Teninin bakımsızlığı o kadar üzmüyor da gönül kapısının tokmağı pas tutmuş yıllardır.Kırgınlığı tam da bu olsa gerek diyorum zannımca.
Ondandır kendini göstermeyişi, ruhundaki gizemi kelimelere dökmeyişi.
Ne dese yeridir.Ne söylese hak etmişimdir.
Hor gördük,aşağıladık sanki.Rasgele konuştuk, konuşturduk.
GDO’lu ürünlerle yapısını tarumar ettik.
Biz tarumar ettikçe kapattı kendini. İnzivası aylar, yıllar sürdü.
O inzivada iken katmerleşti yaralarımız, kalemsiz kaldıkça boğuldu duygularımız.
İnişe geçmişken yaşım, yazmayı öğreniyorum harf harf. Kelime kelime. Barış sağlama adına her gün ziyaret etmeye çalışıyorum tümcelerimi. Gönüllerini almak, yitik kalmış boyunlarını kaldırmak istiyorum.
Kadrinin, kıymetinin anlaşılmasının hiç ehemmiyeti yok. İyi olmadığını bilerek yazıyorum.Yazdıkça kendimi bulduğuma inanarak. Öyle sıradan, basit de dendiğini bilerek. Ne hissediyorsam ve de ne düşünüyorsam kalemle halleşip dökmeye çalışıyorum alfabemin tınısından.
Zerre kaygısız dans etmeye çalışıyorum harflerin yüreğiyle.
Anlaşılmak değildi gönül dilim, okuyan olur mu olmaz mı ne ehemmiyeti var. Bana güzel insanların kapısını açtı, iki elin parmaklarını geçmeyen. Kalem yürekten olunca, yürek insanları buluşurmuş kalemin etrafında. Halisane samimane.
YORUMLAR
Bahşedilen bir hayat bir kader...
Yolculuğun muhteviyatı.
Sabırla diktiğimiz yüreğin yaması.
Şükre delalet olan üç olgu illa ki innaç ve sevgi ve umut.
Ne güzeldir sevgi ekmek umut biçmek.
Şiirler ve yazılar aşkın huzurunda aşina olansa özlemle umutla hayatı arşınlamak.
alfabe ve sözcükler, canım arkadaşım.
Bazen ne düşünüyorum biliyor musun?
Harflerin ve sözcüklerin yetmediğini.
Hisler yoğun.
Duygusallık yoran hele ki zihin de aralıksız çalışırken ikisinin savaştığı.
Bir şekilde mantığımla hareket ettim sonra duygular devreye girdi ve işler karıştı.
İşim işlerim maddi manevi anlamda yaşadığım kayıplar.
Ama ayıp değildi hiç biri çünkü yanlış yapmadığımı biliyordum.
Ve insanın bulunduğu nokta.
güzel olansa yetinmek.
Sevginin kutsallığı ve içtenliğin verdiği huzur.
Tıpkı yazında olduğu gibi.
Gönül dostuma sevgili arkadaşıma yürek dolusu teşekkür ve tebriklerimle.
Paylaşmak sevginin de büyüdüğü büyüttüğü bir dünyayı beraberinde getiriyor.
İyi ki yazıyorsun ve yazıyoruz da.
Yoksa nasıl çıkardı koca ömrün yorgunluğu?
İyi ki sevgi var ve umut ve dostlar.
Cansın.
Sevgimle en içten yürekten yüreğine
Kalbikelamm
Tıkandığımda susmanın en güzel dil olduğu kanısına vardım.
Çağlayan yüreğe set gerdim, suyu tutma adına. Elektrik voltajı yüksek olsada sarıldım yine harflerin boynuna. Kucak açsada açmasa da.
Sevgilerimi selamlarımı gönderiyorum güzel yüreğine.
Çok teşekkür ederim arkadaşım.
Hayırlı akşamlar olsun 🌸
