sevgili ümmühan merhaba. ...
ben de eşlik etmek istedim bu güzel yazına bir anımla....

memleketteyiz... yaklaşık yedi sene kadar önce... bahçemiz tel örgülerle çevrili....trakya da meşhurdur ayçiçekleri bilirsin... komşu tarlanın sahibi ekmiş dönüm dönüm... yan tarafımızda kurumaya yüz tutsa da solgun sapsarı bir sonbahar güzelliği....

o gün de babamla şimdi hatırlayamadığım bir sebepten dolayı küsmüşüz.... birbirimize yeni flört eden aşıklar gibi gözgöze geldikçe bir omzumuzu silkip " hıh... hıh..."deyip duruyoruz....:))

komşu tarlayla sınır çizgimiz olan direklerden birine leylek konmuş... iki gündür orada hiç yerinden oynamıyor... uçmuyor, duruyor öylece... haliyle dikkatimi çekti... hani yarım saat bir saat olsa dinleniyor diyeceğim de...
Üçüncü gün Allah Allah dedim içimden göç etme zamanı...  bütün leylekler havalanmış bu neden gitmiyor.... aklıma takıldı yakınlarına kadar gittim...sonra bir kımıltı farkettim ayçiçekler arasında.... toprakta.... yılan sandım önce.... ama kaçmadı.... yılan olsaydı kaçardı ayak sesimi duyunca.... elimdeki değnekle otları araladım.... bir de ne göreyim.... yan tarafına düşmüş boynuyla, gözleri yarı baygın bakan  bir leylek.... kucakladığım gibi bizim bahçeye götürdüm.....

bir insanın küs sesi ne kadar uzun olabilir sevdiklerine karşı.... babamla olan küslüğümü unutturdu, sonradan adını Karbeyaz koyduğum leylek bana...

ben yaralı leyleği bizim bahçeye taşıyınca, üç gündür direkte nöbet tutup kımıldamayan leylekte bizim bahçeye geldi....

ahh ümmühan ahh. .. o günü hiç unutmuyorum... bir masaya örtü serdik yaralı leyleği yatırıp sağına soluna baktık... kanadının birini dikkatlice kaldırdım.... aman yarabbim!... ilk defa görüyorum böyle bir şey... üst üste binmiş kurtçuklar ve nasıl bir koku anlatamam...

eve gidip  eldiven getirdim ve dezenfektan ürünler... önce hava deliklerini gözeterek gagasını bağladık ve kurtlardan arındırdık yarayı... sonra farkettim ki epeyce derindi yarası ve kırıktı kanadı.... nasıl ağlıyorum ama görsen beni... neyse sonra o dönemin yetkililerine haber verdik.... dediler ki leylek yabani hayvan sınıfına giriyormuş.... biz ilgilenemeyiz....

internetten araştırdım ne yapabiliriz diye... kırık kanatla uçamazdı karbeyaz.. hani dedim içimden ben ona uçmasada sonsuza kadar bakarım ama mevsim şartları elverişli değil onun istediği sıcaklığı nasıl sağlayabilirim....
babam o ara karbeyaz için balık almaya gitti... ben de yabani hayvanlarla ilgilenen bir dernek buldum...aradım... iki saat sürmedi gelmeleri... Allah razı olsun o insanlardan... çok ilgilendiler.... ben de bahçede ne kadar domates biber varsa topladım verdim onlara:))  üzülme dediler artık karbeyaz emin ellerde....

sonra noldu biliyor musun canım, arazi tipi araçlarına aldılar karbeyazı yola çıktılar.... meğerse o direkte nöbet tutan  leylek, karbeyazın annesiymiş... o da uçup gitti arabanın arkasından....


annelik böyle bir şey işte....

güne gelen yazın için çokkkk tebrik ve kocamannn sevgimle...