ARILARLA AŞK

• 21 Mayıs 2021 Cuma 01:07:25

DÜNYA ARICILAR GÜNÜ KUTLU OLSUN

Arılarla uğraş bir aşk işidir. Ben sanırım bu aşka çocukluğumla birlik düştüm. Duvarları yediveren güllerle çevrili, dedemden kalma bir bahçemiz vardı. Bahçenin bir köşesinde, yörede peteklik olarak tabir edilen bir de arılığımız vardı. Ben kendimi bildim bileli, bu bahçe hiç arısız kalmamıştı. Dedem de ihtimaldir ki, dedesinden devralarak bu aşkı sürdürmüştür.
Bilinir ki, dünya tam donanımlı hale geldiğinde, insanoğlu var oldu. Bu anlayışımıza göre, arılar bizden binlerce sene önce buranın sakini olmalılar. Bunların da hayatlarını sürdürmeleri için, bitkiler aleminin mevcut olması gerekli, bitkiler de, arılardan binlerce yıl önce var olmalılar ki, bu devran biri birini besleyerek, büyüterek ve çoğaltarak devam edebilsin...
İlginçtir; Kur’an’da, vahye muhatap insandır. İnsanın dışında, canlılar aleminden tek vahye muhatap olan canlı da arıdır; "Biz arıya da vahy ettik" denmek suretiyle vahye muhatap olmuştur. İnananlar için elbette bunun önemli bir değeri olmalıdır. Sizce de değil mi ?
Bilinir ki, bitkiler döllenmeyle çoğalır; su, rüzgar, böcekler diye sıralanır. Son yapılan araştırmalar göstermiştir ki, insan oğlunun direk gıda olarak faydalandığı ana bitki türleri yetmiş beş civarındadır. Bu yetmiş beş ana türün, yüzde seksen altısı, sadece ve sadece bal arılarıyla döllenir. Geriye kalan türler zaten ormanlar ve çalı formunda bitkilerdir. Anıştayn’ı kınamamalı. O bir söyleminde; "Eğer arılar yok olursa, insanoğlu ancak dört yıl yaşayabilir" demişti. Bu veriler göz önüne alındığında; ne de haklıymış; dememek mümkün mü?
Ben, kırk yıldır bu aşkı yaşayan biriyim. Aşkımız halen baki de, arılar artık o eski arılar değil. Aşkımıza yeterince karşılık vermiyorlar. Tabi ki, söylediklerim bilimsel verilerden çok gözlemlerime dayalı şeyler. Arılar artık eskisi kadar çoğalmıyor. Tabi ki, çoğalmayınca da eski verimliliği yakalama şansımız olmuyor. Arılar zaman zaman aynı arılık içinde kovanlarını terk ederek, güçlü kovanlara girmeye çalışıyor ve güçlü kovan tarafından da tabi ki yağmalanıyor. Özellikle arılardaki, bu kuralsızlık son on yılda daha bir artarak devam ediyor. Ülkemiz genelinde de arı sayısının düştüğünü gözlemlememiz mümkün. Burada benim endişem, balda ki verim kaybından çok, doğada yaratacağı açmazlarla ilgilidir.
Bu, beni üzen olumsuz gelişmelerin, bana göre kaynağı; yoğun şekilde yapılan zirai mücadele ilaçlamaları, kirlenen sular, özellikle telekominikasyonda ki gelişmeler, uydu yayınlar ve bir yığın bu anlamda teknolojik gelişmelerdir.
Arılar, şairler gibi, çok duyarlı ve hassas varlıklar oldukları için, tabiattaki olumsuzluklardan ilk etkilenen de onlar olmaktadır. Arıların çok nazenin bünyeleri, iyi gelişmiş görme sistemleri, müthiş duyu antenleri dolayısıyla, bu gelişmelerden en önce, olumsuz yönde, etkilenen canlılar olmalarına yol açmaktadır.
Ben, hayatımda, bir kitap okumayı sevdim özgürce, bir de arıları seyretmeyi; kitap okumaya yine severek devam ediyorum, ama, arılarla olan aşkıma gölge düştüğünü derinden hissediyorum. Elbette arıların yapacağı birşey yok. Ama bizim yapacağımız çok şey var. Ne olur doğaya bu denli kıyıcı davranmayalım ! Biz kıymaya devam edersek, yakın gelecekte onlar da bize kıyacaklardır, hem de acımadan ! Neden acısınlar ki ?
İyi insan yetiştirmeğe nasıl bilgiden başlıyorsak, iyi bir doğa ve iyi bir gelecek içinde arılardan başlamalıyız. Arılar olmadan asla !...
Arılı günler dileğimle, selam, saygı...

Hayrettin YAZICI

Not: Bugüne kadar toplam 80 civarında kurs açmışım, bu kurslardan tahminen doğrudan faydalanan insan sayısı da 3.500 civarında olmalı. Bu anlamda görevimi yapmış sayıyorum kendimi...