KİTAP
MÜZİK
ATÖLYE
Depresyonun şiirsel hiç bir yanı yok ..
Okuduğunuz yazı Günün Yazısı olarak seçilmiştir.
Üzgünüm..
bu kelimelerim bir kaç basit harften başka bir şey değil, ama başka türlü nereden başlayacağımı bilmiyorum.
Üzüldüğüm şeyler var,
her şeyin acıttığı bazı günler var.
"Yaramın nerede olduğunu bilmiyorum.. yalnız bir yerlerim acıyor.. çok acıyor…" demiş ya Sabahattin Ali .
Bir yerlerim acıyor.
Ne için,neden,hiç bilmiyorum .
Nedeni ni hiç bilmeden kendimi kendimden uzaklaştırdım.
Günlük yaşam fazla bunaltıcı.
Kötü saatlerim ve günlerim, genellikle kendimi ara vermeye zorladığım ve kendi düşüncelerimden, korkularımdan ve iş veya arkadaşlarımla endişelerimden kaçamadığım zamandır.
Hasta olduğum için üzgün değilim. Kontrolüm dışında bu; psikolojik olduğu kadar fiziksel bir hastalık.
Ama kendime acıyarak harcadığım yıllar için üzgünüm.
Saklamaya çalıştığım yıllar için özür dilerim, bu bir sır değil.
Nedeni ni hiç bilmesem bile kendimi kendimden uzaklaştırdım yıllarca.
Depresyonun en kötü yanı işe yaramaz, bitkin ve tamamen yalnız hissetmektir biliyorsun.
Depresyon merhamet bilmez.
Depresyon, iş akışınızı, taahhütlerinizi veya gün boyunca tamamlamanız gereken binlerce küçük görevi önemsemez.
Umursamaz..
Ve önlenemez bir sevinçle enerjinizi sizden alır,gücünüzü emer.
Depresyon, ne kadar para kazandığınız veya ne kadar ayrıcalıklı olduğunuz, nasıl göründüğünüz veya ne iş yaptığınızla ilgilenmez.
Depresyonla yaşayacağınız mücadele, genellikle sizi bitkin ve tamamen yararsız hissetmenize neden olur.
Yapabileceğiniz hiçbir şey yokmuş gibi.
Depresyon aynı zamanda hiçbir şey hissetmemek demektir.
Normalde iki kez düşünmeden yapacağınız şeyler aniden bir maraton koşmak, suda yürümek ya da spor salonunda on saat yürümek gibi gelir.
Sadece yataktan kalkmak bazen bir başarı gibi gelir size.
Günü ağlamadan veya bir köşede kıvrılmadan atlatmak, kalan tüm enerjinizi tüketebilir ve bu can sıkıcıdır.
Şiirsel hiçbir yanı yok
bunun maalesef.
Depresyon ilişkilerinizle ilgilenmez.
Depresyonun ortasında tüm hayatınız sıradan, rutin ve küfürle geçer.
Başkalarına kalbinizde ve kafanızda neler olup bittiğini anlatmakta zorlanmanız umurlarında olmaz kimsenin.
Duygularınızı tarif edecek kelimelerden yoksun olmanız umurlarında değil ki.
Sizin neler yaşadığınızı umursamadıkları gibi, asla anlayamayacaklarını da bilin.
Kendinizi o Kale’de kaybedinceye kadar,tamamen yalnız kalacaksınız.
Sizi karanlıkta tutan yalanlara inanmayın artık.
Kendimi toparlayamayacak kadar kırılmıştım, parçalanmıştım,sen hissettin.
Şaka yaptığımı düşündün.
Ama beni en çok inciten - en çok üzüldüğüm şey , senin için çok iyi, "çocukça" oyunlar için fazla iyi olduğumu düşünmen.
Ama durum asla böyle olmadı.
Aslında mutlu olmak istedim,istiyorum.
Senin yanında gülmekten ve her şeyden senin gibi zevk almaktan başka bir şey istemiyorum, ama bir yerlerde bir ayrılık var ve ben yapamıyorum..
Yanında olmadığım için üzgünüm, başarılarını ve sevinçlerini kutlayamadım seninle,lütfen bunu çok istediğimi bil.
Ama acı bazen beni geride tuttu , istediğim ama asla sahip olamayacağım, asla sahip olamayacağım her şeyi görmenin acısı belki de.
Bencil ce olduğunu biliyorum ama bununla nasıl başa çıkacağımı bilmiyorum ben.
Her şey sinirlerimi bozuyor, sen bile sinirlerimi bozuyorsun bu aralar.
Elbette hayatım da mutluluk ve neşe dolu anlar var, ama çoğunluk la hayatım sonları bir araya getirmekle ilgili.
Bu yüzden bir şeyler yapıyormuş gibi yapmak yerine, senden ve hayattan çekildim.
Yaşama isteğini kaybettiğinde yataktan kalkmak bile istemiyorsun, en basit şeyler en zoru olabiliyor.
Ön görülemeyen sözler beni çok incitti ve benim kör ve affetmeyen öfkem seni de yaraladı, üzgünüm.
Artık perdeleri çekip saklanamayacağımı biliyorum ve bu düşünce beni korkutuyor.
Öfkem beni korkutuyor.
O zaman içim acıyor..
Ara sıra sebepsiz yere acıyor ve her şeyin ağırlığından kaçmaya çalışmak çok yorucu.
Kendi kendime düşünüyorum,hüzünlü müzik dinleyip ağlıyorum.
Bazen "ışığı bulup" çıkarım diyorum.
Aslında şu anda yukarı bakıyorum ama bu daha iyi olduğum anlamına gelmiyor.
Daha iyi olduğumu düşünmekten daha iyisini biliyorum.
Bunu önlemek için yapabileceğim hiçbir şey yok.
Bununla nasıl başa çıkacağımı ancak zamanı geldiğinde kontrol edebilirim.
Ve benim için onunla uğraşmak ondan saklanmamak anlamına geliyor;
Bununla uğraşmak benim için perdeleri geri çekip herkesi içeri almam anlamına geliyor.
Kötü bir günün kötü bir hayat anlamına gelmediğini biliyorum.
Hepimiz bunu biliyoruz .
Belki de kötü bir ayın veya birkaç kötü yılın ya da kötü bir deneyim veya ilişkinin o anlama gelmediğini öğrenmenin zamanı gelmiştir diyorum.
Hayatın her zaman kolay ve basit olmasını beklemek tehlikeli.
Her zaman kolay değildir, olabildiğince dengeli insanlar için bile.
Bu yüzden benimle bu kaosa karışan herkesden,
ÖZÜR DİLERİM..
Lütfen size yardım etmek isteyen elleri, sizi onlara yaslanmaya davet eden omuzları ve sizi gören ve hala sizi sevenleri hak etmediğinizi düşünmeyin, kendinize göre gözden kaçırmış olsanız bile.
Aniden çok fazla adım atıyor ve şimdi kendinizi hayal kırıklığına uğratıyorsunuz.
Kendinizi tekrar iyi hissetmeniz biraz zaman alabilir, bu yüzden zamanınızı ayırıp kendinizi sosyal konulara yavaşça yeniden tanıtmanızda bir sorun yoktur.
Depresyon, yalnız olduğunuzu hissettirir hep,ama siz yalnız değilsiniz..
Depresyon aslında bir gönül yorgunluğudur..
Birlikte yaşamayı sevelim..
Sevay
YORUMLAR
Geçenlerde radyoda duydum çocuklar dahil çoğu insan depresyonda ve tedavi görüyor...pandemiden dolayı gelecek kaygısı yaşayan çocuklar, gençler, yetişkinler, işsizlik oranının artışı, bu eli kolu bağlanmışlık birçok insanı depresyon dediğimiz; yaşam gücünün sıfırlanıp, umutların tükendiği bir anlamsızlığa, boşluğa düşürdü...
Yazını çok anlamlı bulmakla beraber kurgu olduğunu varsayıp, buna rağmen çok iyi gözlemleyip harmanladığını düşünüyorum.
Tebrik ediyorum canım...sağlıcakla, huzurla kal hep...sevgimle çok...
İki kere yorum gönderilmiş birini sildim
CAN KARACA tarafından 24.5.2021 03:08:48 zamanında düzenlenmiştir.
Bu son yıllarda dünyanın hali ortada. Gözle görülmeyen adına corana denen virüs insanları kırıp geçirmekte. İnsan bu durum karşısında psikolojik savaşta aynı zamanda. Hele birde öncesinde olumsuzluklar mutsuzluk varsa. Bazen yemek yemek bile istemeden günlerce yataktan kalkmak istemiyor.
Umarım başarırız bu kötü durumlar sona erer. Bir an önce her şeyin normale dönmesi dileğiyle
Selamlar Sağlıklı huzurlu günler
CAN KARACA tarafından 24.5.2021 03:07:16 zamanında düzenlenmiştir.
Bir çukurun içine düşüp hiç kipirdamadan, öylece orda olmanın keyfini sürme hali gibi.
Arada şarkı dinler ağlar sızlar kendimi iyi hissediyorum sanarken, kaset yine başa sarar.
Depresyon kadar depresyona sürükleyen sebepler dE çok önemli bir konu. Acıyla mutlu olabiliyoruz bazen. Neden acaba? keder de bir ihtiyac mi ruhumuzda? Perdeleri çekip kendi halinde yaşamak neden iyi hissettiriyor bu kadar?
Yorulmak biraz da bunların nedeni sanırım. Ruh yorgunluğu...
Umarım ruhunuz şifa bulur.
Sevgiler.
depresyon profosyonel dokunuşlar isteyen bir olgu şiir v.s ise amatörce dokunuşlarla daha bi güzel.. gel gelelim uzmanlar profosyonel r lisanla amatör dokunuşlarla vakit geçirmenizi öneriyor.. nasıl tezat ama..
hep iyi ol güzel insan..
Sevay
İnsan yaşarken farkına varamıyor ne yazık ki; dolayısıyla profesyonel bir yardım için, yakın çevremizdeki birinin fark edip yönlendirmesi gerekiyor.
Bu hali yaşadım uzun zaman önce. Ne uyanmanın, ne yemek yemenin, ne yatağı toplamanın hiçbir anlamı yoktu.
İlginçtir bunu iş ve arkadaş çevremden kimse anlamadı. Ya çok dikkatsizlerdi ya da ben çok iyi kamufle ediyordum:)
Bence ilkiydi.
Şimdi düşününce kendimi bi değersiz hissettim:)
Huzur ve esenlik dilerim.
Sevay
Değersiz olan siz değilsiniz,karşınızdaki insanlar aslında.
Çok teşekkür ederim,geçmiş olsun,Allah akıl sağlığımıźı korusun.
Kimse için üzülmeyin,mutlu,sağlıklı kalın,sevgiyle..
Şu son yıllarda dünyada olanlardan etkilenmemek mümkün mü. Hele birde öncesinden gelen içimizde derin izler bırakmış mutsuzluk varsa. Hiç bir şeye yoğunlaşmıyoruz Hiç bir şey yapmak istemiyor. Yataktan kalkmak yemek yemek bile istemiyor. En küçük olumsuzluklara bile tahammül edemiyor. Bardağa konan son damla gibi taşıyoruz. Yalnızlık o kadar insan içinde yalnız olmak dolmuş içimizi bir yerlere bolaştamamak, acıları biryerde paylaşamamak çaresizce sonumuzu beklemek gibi.
Yazınızı paylaşımınız güzeldi. Emeğine eline sağlık
Selamlar sağlıklı huzurlu günler
Umarım kalemde kalır yazdıklarınız. Ki; yazdığınıza göre iyi sayılırsınız. Çünkü çoğu insan depresyonda olduğunun farkında bile olmuyor. Son iki yıl korona'nın olması, işsizlik ya da iş düzenlerinin bozulması hom ofis ev çalışmaları insanları gerçekten bunalttı. Belirsizlik özellikle de gençlerin ileriyi görmesinde kaygı yarattı. Etrafımda o kadar çok kaygı bozukluğu tedavisi gören var ki..:( Tabi ekonomik sıkıntılar boşanmaları arttırdı. Bir çok anne baba ve çocuk depresyonu dibine kadar yaşadı. Bu durumu yaşayan herkese iyilikler diliyorum.
Kendimizi depresyondan korumanın en güzel yolu yazmakmış. Bir psikiyatrisi dinlemiştim. Sanırım bu konuda bizler şanslıyız. Yazmak için yazar şair köşe yazarı olmaya gerek yok. Günlük tutabilirler sıkıntılarını hüzünlerini kaygılarını en azından kalem kağıt ile paylaşabilirler. Fırsat buldukça güneşli havada yürüyüşler yapabilirler. Güneş stresi mükemmel atar. Ben kendi adıma uzun uzun yolculukları deniz kenarında dalgaları izlemeyi ve kendimle hesaplaşmayı çok seviyorum. Çünkü bizi bizden daha net eleştiren olmayacaktır. O gün kendinizi çok yorgun hissedersiniz ama ertesi gün yeni doğmuş gibi olursunuz. Eğer bu durumu aşamayacak gibi olursanız yardım almak da kötü bir durum değildir.
Yazınızı dikkatle okudum ve ufak bir katkı da ben yapmak istedim. Yüreğiniz dert görmesin
diliyorum sevgiyle..
Sevay
Evet yazmak bana da iyi geliyor.
Her şéye üzüldüğüm gibi bu kadar önemli bu konuda siz hariç hiç kimsenin fikir beyan etmemesi,oysa her kesin düşüncelerini çok merak ediyordum.Önemli olan burda yazının beğenilip,beğenilmesi değil,fikir üretmekti.Her kesincanı sağolsun.
Siz kiymetli vaktinizi harcadınız ve çok güzel bilgiler sundunuz.
İçtenlikle teşekkür ediyorum,saygı,sevgilerimi sunuyorum.
Sağlıklı,mutlu kalın hep..
