Üzgünüm..

bu kelimelerim bir kaç basit harften başka bir şey değil, ama başka türlü nereden başlayacağımı bilmiyorum.

Üzüldüğüm şeyler var,
her şeyin acıttığı bazı günler var.

"Yaramın nerede olduğunu bilmiyorum.. yalnız bir yerlerim acıyor.. çok acıyor…" demiş ya Sabahattin Ali .

Bir yerlerim acıyor.
Ne için,neden,hiç bilmiyorum .

Nedeni ni hiç bilmeden kendimi kendimden uzaklaştırdım.

Günlük yaşam fazla bunaltıcı.

Kötü saatlerim ve günlerim, genellikle kendimi ara vermeye zorladığım ve kendi düşüncelerimden, korkularımdan ve iş veya arkadaşlarımla endişelerimden kaçamadığım zamandır.

Hasta olduğum için üzgün değilim. Kontrolüm dışında bu; psikolojik olduğu kadar fiziksel bir hastalık.

Ama kendime acıyarak harcadığım yıllar için üzgünüm.
Saklamaya çalıştığım yıllar için özür dilerim, bu bir sır değil.

Nedeni ni hiç bilmesem bile kendimi kendimden uzaklaştırdım yıllarca.

Depresyonun en kötü yanı işe yaramaz, bitkin ve tamamen yalnız hissetmektir biliyorsun.

Depresyon merhamet bilmez.

Depresyon, iş akışınızı, taahhütlerinizi veya gün boyunca tamamlamanız gereken binlerce küçük görevi önemsemez.
Umursamaz..

Ve önlenemez bir sevinçle enerjinizi sizden alır,gücünüzü emer.

Depresyon, ne kadar para kazandığınız veya ne kadar ayrıcalıklı olduğunuz, nasıl göründüğünüz veya ne iş yaptığınızla ilgilenmez.

Depresyonla yaşayacağınız mücadele, genellikle sizi bitkin ve tamamen yararsız hissetmenize neden olur.

Yapabileceğiniz hiçbir şey yokmuş gibi.

Depresyon aynı zamanda hiçbir şey hissetmemek demektir.

Normalde iki kez düşünmeden yapacağınız şeyler aniden bir maraton koşmak, suda yürümek ya da spor salonunda on saat yürümek gibi gelir.

Sadece yataktan kalkmak bazen bir başarı gibi gelir size.

Günü ağlamadan veya bir köşede kıvrılmadan atlatmak, kalan tüm enerjinizi tüketebilir ve bu can sıkıcıdır.

Şiirsel hiçbir yanı yok
bunun maalesef.

Depresyon ilişkilerinizle ilgilenmez.

Depresyonun ortasında tüm hayatınız sıradan, rutin ve küfürle geçer.

Başkalarına kalbinizde ve kafanızda neler olup bittiğini anlatmakta zorlanmanız umurlarında olmaz kimsenin.

Duygularınızı tarif edecek kelimelerden yoksun olmanız umurlarında değil ki.

Sizin neler yaşadığınızı umursamadıkları gibi, asla anlayamayacaklarını da bilin.

Kendinizi o Kale’de kaybedinceye kadar,tamamen yalnız kalacaksınız.

Sizi karanlıkta tutan yalanlara inanmayın artık.

Kendimi toparlayamayacak kadar kırılmıştım, parçalanmıştım,sen hissettin.

Şaka yaptığımı düşündün.

Ama beni en çok inciten - en çok üzüldüğüm şey , senin için çok iyi, "çocukça" oyunlar için fazla iyi olduğumu düşünmen.

Ama durum asla böyle olmadı.

Aslında mutlu olmak istedim,istiyorum.

Senin yanında gülmekten ve her şeyden senin gibi zevk almaktan başka bir şey istemiyorum, ama bir yerlerde bir ayrılık var ve ben yapamıyorum..

Yanında olmadığım için üzgünüm, başarılarını ve sevinçlerini kutlayamadım seninle,lütfen bunu çok istediğimi bil.

Ama acı bazen beni geride tuttu , istediğim ama asla sahip olamayacağım, asla sahip olamayacağım her şeyi görmenin acısı belki de.

Bencil ce olduğunu biliyorum ama bununla nasıl başa çıkacağımı bilmiyorum ben.

Her şey sinirlerimi bozuyor, sen bile sinirlerimi bozuyorsun bu aralar.

Elbette hayatım da mutluluk ve neşe dolu anlar var, ama çoğunluk la hayatım sonları bir araya getirmekle ilgili.

Bu yüzden bir şeyler yapıyormuş gibi yapmak yerine, senden ve hayattan çekildim.

Yaşama isteğini kaybettiğinde yataktan kalkmak bile istemiyorsun, en basit şeyler en zoru olabiliyor.

Ön görülemeyen sözler beni çok incitti ve benim kör ve affetmeyen öfkem seni de yaraladı, üzgünüm.

Artık perdeleri çekip saklanamayacağımı biliyorum ve bu düşünce beni korkutuyor.

Öfkem beni korkutuyor.

O zaman içim acıyor..

Ara sıra sebepsiz yere acıyor ve her şeyin ağırlığından kaçmaya çalışmak çok yorucu.

Kendi kendime düşünüyorum,hüzünlü müzik dinleyip ağlıyorum.

Bazen "ışığı bulup" çıkarım diyorum.

Aslında şu anda yukarı bakıyorum ama bu daha iyi olduğum anlamına gelmiyor.

Daha iyi olduğumu düşünmekten daha iyisini biliyorum.

Bunu önlemek için yapabileceğim hiçbir şey yok.

Bununla nasıl başa çıkacağımı ancak zamanı geldiğinde kontrol edebilirim.

Ve benim için onunla uğraşmak ondan saklanmamak anlamına geliyor;

Bununla uğraşmak benim için perdeleri geri çekip herkesi içeri almam anlamına geliyor.

Kötü bir günün kötü bir hayat anlamına gelmediğini biliyorum.

Hepimiz bunu biliyoruz .

Belki de kötü bir ayın veya birkaç kötü yılın ya da kötü bir deneyim veya ilişkinin o anlama gelmediğini öğrenmenin zamanı gelmiştir diyorum.

Hayatın her zaman kolay ve basit olmasını beklemek tehlikeli.

Her zaman kolay değildir, olabildiğince dengeli insanlar için bile.

Bu yüzden benimle bu kaosa karışan herkesden,

ÖZÜR DİLERİM..

Lütfen size yardım etmek isteyen elleri, sizi onlara yaslanmaya davet eden omuzları ve sizi gören ve hala sizi sevenleri hak etmediğinizi düşünmeyin, kendinize göre gözden kaçırmış olsanız bile.

Aniden çok fazla adım atıyor ve şimdi kendinizi hayal kırıklığına uğratıyorsunuz.

Kendinizi tekrar iyi hissetmeniz biraz zaman alabilir, bu yüzden zamanınızı ayırıp kendinizi sosyal konulara yavaşça yeniden tanıtmanızda bir sorun yoktur.

Depresyon, yalnız olduğunuzu hissettirir hep,ama siz yalnız değilsiniz..


Depresyon aslında bir gönül yorgunluğudur..

Birlikte yaşamayı sevelim..

Sevay