Gönül dostu

• 23 Nisan 2021 Cuma 05:04:48

Bu saatler daha çok anımsatıyor seni. Sabaha karşı muhibbi muhabbetini.
Tuhaf bir şeydi adını bilmediğin, sormadığın biri ile kendinden başka herşeyden bahsediyorduk. Ama güzeldi.
Biz birbirimizin gerçek hayatından çok içinde ki dünyayı merak ediyorduk.
Ve hergün konuşacak o kadar çok şey buluyorduk ki, belki de bu yüzden çok muhabbet tez ayrılık getirdi.
Söz nasıl oraya geldi, ayrıldık mı? Yoksa koptuk mu? Orası bende yok. Adın da yok sanında ki gideceğin yer, bulacağım bir sen olsun. Şimdi belki üzerinden bir on yıl geçti.
Ey muhibbi! Olur ya, görürsen bu yazıyı, ya da rastlarsan tesadüfen bir selam ver emi!
Özledim sabaha karşı şehrin mahmurluğunda şafak sökerken edilen o muhabbeti. Bitmezdi ki bizim gönül sohbeti.
Yani gönül sohbeti derken lafın gelişi, laf oraya gelmezdi hiç. Saygılı bir dostluk, bir yarenlik ilişkisiydi bizimkisi. Gönül dostu gibi...

...