Kendi ütopik dünyam

• 20 Nisan 2021 Salı 12:35:24

-şeytan-

Aşk bir üçgen. Hatta beşgen, yedigen, VS, vb, Aşk sadece öylece yaşanılan duygular, tutkular değil. Aşkın sembolleri vardır. Her aşığın bir sembolü bir obje bir olayı yada mekanı, insanı simgeler. Ağaçlar, kuşlar, mekanlar, şarkılar vb, VS.

Bir sahne beliriyor gözümde, bir şarkı ile birlikte. Ama öncesi...

İşe gittiğim bir sabah, kulağımda kulaklık telefonumun listesini dinliyorum. Bu listeyi hergün dönüşümlü dinlerim malum yol uzun. Her güne bir şarkı tutarım ama anlam yüklemem. Henüz.. O güne belirlediğim şarkıyı paylaşırım sosyal bir sitede. O günün şarkısı da ’şeytan’ yine her zamanki gibi şarkımı paylaşıp yolu izlemeye daldım. Az sonra telefonumun sms bölümüne bir mesaj geldi. Tanımadığım bir numara. Gelen mesajda "satanist" yazıyordu. Bir Mana veremedim önce sonra kulağımdaki şarkıya iyice kulak verdim. "ruhumu artık şeytana sattım" diyordu. Evet, evet bu kişi her kimse paylaştığım şarkıyı kasdediyordu. O zamana kadar şarkının bir manası yoktu. Sonra birden otobüs karardı. Karşıda şoför koltuğunun yanında bir şey belirdi. Kırmızı boynuzlu elinde asasıyla oynuyordu. İnsanlar birden etrafında oynamaya başladı. Sonra bana dönüp şarkıyı söylemeye devam ettiler. Önceki yolcu arkasını döndüğünde gözlerinden ışıklar saçıp başında beliren boynuzlarıyla bana doğru korkunç bir kahkaha attı.
Sonra ışıklar daha bir karardı. Ben koltuktan havalanmaya başladım. Ayağım yerden kesildi ellerim sanki bir yere çivilendi. Sonra melek gibi şeyler başıma toplanıp "demek ruhunu şeytana sattın" dediler. Şeytana baktım "bana! Bana, bana şeytanına" diyip kendini işaret ediyordu. Melekler de "ona işte ona şeytanına! Sattın!" "yapmadım!" "yaptın!" "satmadım" "sattın!" diyip hep bir ağızdan bağırıyorlardı. Sonra kulaklarımı tıkayıp bağırmaya başladım şarkı iyice yükseldi. Ben bağırınca her biri kayboldular otobüsteki insanlar normale dönmüş yüzüme şaşkın, şaşkın baktılar. Kulağımdaki kulaklığı çıkardım. Galiba kulağımdaki sesden biraz fazla bağımıştım. Yerimden fırlayıp otobüsün dur düğmesine bastım. Otobüs durunca kendimi dışarı attım.
Bir müddet nefes alıp verdikten sonra herşeyi başlatan o mesaja baktım.
Ama telefonumda öyle bir mesaj yoktu. Ara, ara bulamıyordum. Tüm mesaj uygulamalarına girdim çıktım. Sonra şarkıyı paylaştığım siteye baktım. Mesaj yoktu. Numara bile aklımdayken nereye gitmişti bu mesaj.
Böylece işe de, geç kaldım "hay aksi şeytan! Yine beni oyaladın!"

Tabi bunun aşkla ne alakası var diyeceksiniz. Bende bilmiyorum laf olsun, torba dolsun. Şeytanınız yerine göre bol, yerine göre yok olsun.

...