Yamalı hırkama gizemli ilmekler attım.İzi silinmeyen buseler kondurdum gönül tahtıma.
Mürekkebi bende olan mühürler vurdum gönlümün yamaçlarına.
Suskunluğa yeminler ekleyerek yine en nazenin duygularımdan ödün vermedim.
Bilen bilir,bilmeyen kendi bilir düsturumu giydirdim gönlümün sırtına.
Her şey geçer dedi iç sesim.Sona doğru sürükleniyor güzel dediklerim.Ayrılık kokusu oturur yüreğine insanın.Sınırı,sonu olmayan gönlün dilidir sadece.Ummanlar kadar engin,gökyüzü kadar haşmetlidir gönül.Elle tutulmaz,gözle görülmez.Hücrelerinde raks eder.Duygular tercüman olur gönül sesine.Pusulan olur.
Hazinelerini aydınlatan fenerdir.
İnci tanesi saklayan nadide bir elmastır gönül.Küçük bir söze,masum bir tebessüme yenilir.Derya deniz en güzel koylarda gezinir gönül.
Sızıntıya maruz kalınca hafakanlar basar.İçli içli nutku tutulur.Tükürükler düğümlenir.Bakışları bulanır.Öksüz duyguların boğazındaki gerdanlık olur sallanır.Zehirlidir zihnindeki türküler.Hücreleri kapalı derinin pencerelerine ziftler çekilir.
Gönül dili Türkçe’ye kapalıdır sanki.Anlaşılmak için tercümanın inisiyatifi gereklidir.Harfleri eksik, kelimeleri hasarlı.
Temeli sağlam mı diye suallerin sıkboğazında adımlıyor nefesim.Gök gürültülü ruhumda gönül dilimin başkanlığında deviriyorum gecelerimi.Tutsak anılarıma ot ilacını kuvvetli sıkarak yaşıyorum.
Gönlümün yamacında seherle uyanıyorum.Avuç içlerimi öperek ve sevgimin heybesine katrelerce inancımdan zerreler koyarak.
Yüreği dağlanmış dünyanın.Katmanlarında suskunluk hakkımı kullanıyorum.
Gönül deryamı gözyaşlarımla suluyorum.
Gölgesine bağdaş kurup hayallerimi mavi zarflara sıtır ediyorum.Noktalardan ırak tümceler sıralıyorum.
Kırık kulaçlarımı urganlara emanet ettim edeli,seher kuşları dinler niyazlarımı.
Gönlümün dilinin alfabesi sınırsız.Hece hece yüreğimin duvarlarına kazıyorum gönlüme gebe sevgiyi.Miski amber kokular sürüyorum gönlümün gönül gözüne.
Ah sevgili! Senin Aşkı deryanda yitik gönlümle gezinmek istiyorum.
Müsade buyur sevgili.
Müsade buyur gönlümün en kuytuda kalmış lisanımla sesleneyim sana.