Öykü

• 14 Nisan 2021 Çarşamba 14:46:57

Ne kadar uzun yaşarsanız yaşayın, sadece bir öykünüz olur.Sizi anlatan ya da anlatmayan, fıtratınıza uygun ya da değil, hayal ettiğiniz gibi olmayan ,başınıza gelen tek bir öykünüz vardır...
Yaşadığımız bütün bu hayat sorulan tüm sorulara tek cevabı olan bir denklemdir adeta...Mutluluk deyince bir an gelir aklınıza, aşk deyince bir kişi, hata deyince bir boşluk, ölüm deyince bir kayıp ve özlem diyince sadece bir çift göz...
Mutluluk ve mutsuzluğun ufku ne zaman karıştı birbirine, ben nasıl kınadığım öykülerde baş rolü çaldım bilmeden yaşarsınız...İşte o an, kendinize sapladığınız hançerlerin ardı arkası kesilmez...
İnsan en kolay kendini affeder, tıpkı hiç affetmediği gibi ... Bu yüzden eli hançerli bu haliniz her fırsatta bir kere daha bağrına saplar hançeri... Bir şiir mısrasına bile saklamaya kıyamadıklarınızı hançerleyen de sizsinizdir...
Bir mağdurdan bir katil nasıl doğar? Cevap kanata kanata ...En acısı ise insanın kendini savunmaması...Bütün suçu üstünüze almak , sırf savunmaya mecaliniz kalmadığı için...
Beyaz bir güvercindir oysa yürek , keşke kanatları yontulmadan sevilebilse, bir limana yanaşmışken kovulmak bu kadar ağır olmasa...
Hiç bir kadın gitmez aslında sevdiği gönülden , sevdiği elleriyle vermese...
Kök saldıkça tutunamamak , başka bir şarkı sevmek,her gece başka bir rüyaya uyumak zordur...En az güneşsiz bir sabaha uyanacağınızı bilmek kadar...Ellerinizde inşa ettiğiniz hayat ne kadar kusursuz olsa da, yüreğinizdeki viraneden çıkamamak ...İşte bu zarar, işte bu kalbe ziyan...İşte bu yüzden her son aynı öyküyle biter...Kurtulamadığınız her öykü önce hasta eder, sonra öldürür...