Muhsin emmi harmancımızdı. Her sene harman zamanı gelir işlerimizi hallederdi. Uzak bir köyden gelirdi. İri yarı canlı kanlı bir adamdı. İştahı da yerindeydi. Ben ufak çocuktum. Arada su ayran taşırdım onlara.
Öğlenleri annem yemek hazırlar babamla birlikte oturup veranda da yemek yerler çay içerler üzerine de birer cigara yakarlardı. Ben babamın dizine yaslanır onların sohbetlerini dinlerdim. Bazende uyur kalırdım. Uyandığımda kimse olmazdı. Anneme seslenirdim. O da gel oğlum buradayım derdi ve ilk iş sıtıma elini sokar terldin mi diye sorardı. Terlediysem ya çamaşırımı değiştirir. Ya da sırtıma tülbent koyardı. Bazen açıktım derdim. Yemek koyardı. Yemek yoksa ekmek arası peynir verirdi. Oynaya güle yerdim kapının önünde uynardım. Ne güzel günlerdi o günler. Ne gam ne tasa.
Muhsim emmi her yemek yiyişinde anneme gelin eline sağlık güzel olmuş derdi.Ve ilave ederdi. Bak gelin ben kabak sevmem sakin bana kabak pişirme vallahi yemem derdi. Bir gün annem baktım bahçeden kabakları kopardı. Mutfağa götürdü. Bende onu çaktırmadan izledim. Kabukları soydu rendeledi için yeşil soğan doğradu un koydu tuz kattı. Sonra yağda kızardı. Anneme bu ne dedim. Kabak mücveri oğlum yer misin diye sordu. sıcak sıcak yedim hoşuma gitti. Sonra sokağa çıktım.
Öğlen ezanı okununca babam ve Muhsin emmi beraber geldiler. Oturup yemek yediler çay içtiler. Ben yine babamın dizine yaslandım. Konuşmaları dinliyordum. Baktım yine Muhsin emmi sağol gelin diyerek ağzını sildi. Elimi uazttım dizine vurdum.
---- Muhsin emmi, Muhsin emmi
---- Ne var kuzucuk?
---- O yediğin yemek ne biliyor musun?
---- Neydi ki?
Babam annem şışt pışt oğlum dediyse de ben hemen lafı yapıştırdım.
--- Kabak kabaktı
.........
Sonra Muhsin emmi kendini topladı. Olsun kuzucuk. Kabak mabak güzel olmuş.
----- Hem sen bilmiyon. Kabak cennet taamıdır.
4.4.2021 Perihan Pehlivan İst