HAYAT VE ZAMAN

Her şey akar gider bu dünyada. Şairin de dediği gibi kıvrım kıvrım ve bir su misali. Zaman geçer, ömür biter. Bu devran böyle devam eder. Kimse baki değildir bu fanide, bugün sen varsın yarın yerinde bir başkası.

İşte böyledir hayat. Doğumunla ölümün arasında yaşadıklarındır kârın. Artık ne bıraktıysan geride onlar kalır arkanda. Bırakmadıysan arkanda bir eser unutulur gidersin. Seni hatırlayan son kişide ölünce işte o zaman hiç yaşamamış gibi olursun bu hayatta.

Eskiler bu düsturu iyi bildiklerinden ömürlerini en iyi şekilde, verimli kullanmaya özen gösterirlerdi. Onlar için boşa geçirilecek bir saniye bile kıymetliydi. Çünkü giden gelmeyecekti. Geçen zaman değil, ömürdü. Hele ki günümüz insanının tabir ettiği gibi boş zaman faaliyetleri diye bir şey yoktu. Boşa geçen zaman yaşanmamış, ömürden çalınmış zamandı onlar için. Bunun hesabını da günün birinden vereceklerini bildiklerinden hayatın her anını dolu dolu geçirmek önemliydi onlar için.

Aslında bugün dahi değişen bir şey yok insan hayatında. Olmamalı da… Dün kıymetli olan zaman, bugün de kıymetli olmalı. Ve bugünün insanı da ne yapıp edip kıymetini bilmeli hayatın, zamanın. Kısacık ömür sermayesine güzel işler sığdırmak için çabalamalı. Zaman öldürüp boş işler peşinde koşmak için değil. Hem çalışmak insanı miskinlikten alıkoyar. Çalışan insan fenalık düşünmeye zaman bulamaz. Kendini sürekli dinç tutacağı için sıkıldım deme durumu da söz konusu olamaz. Bu da onun psikolojisini iyi tutacaktır.

Bu yüzden ne olursa olsun çalışın bu hayatta. Bir şeyler üretin, insanlığa faydanız dokunsun. Geriye dönüp baktığınızda sizi gururlandıracak bir şeyleriniz mutlaka olsun. Bunu demek için illa yetmişli seksenli yaşlarda olmanız gerekmiyor. Bu bazen otuz olur, bazen kırk. Kim bilir bazen de elli. Ama mutlaka bir şeyleriniz olsun.

NECATİ DİLEK