Yüzyılın Yanılgısı ve Beyaz Türkler

• 4 Nisan 2021 Pazar 22:54:37

Yüzyılın Yanılgısı ve Beyaz Türkler

Bu ülkede yüzyıl değil belki iki yüz yıldır bir yanılgıdır gidiyor. Bu tarihi yanılgı ilk defa karşı mahallenin en önemli aktörlerinden biri olan Bülent Ecevit tarafından itiraf edilmişti.
Ancak bu tarihi yanılgıyı o gün itiraf eden aynı lider konjüktör değişince aynı yanılgıyı şiddetle savunmuştu. Evet, O da bir Beyaz Türk’tü. Ve işine geldiğinde tavır değiştirmekte tereddüt etmemişti.
Doğu İslam aleminin lideri iken Batı’nın peyki haline gelen Osmanlı her yönden kuşatılmış, emperyalizmin emrindeki oryantalizmin oyunlarıyla darmadağın hale getirilmişti.
Ayrıca içten ve dıştan kuşatılmış, halk bin bir türlü entrikalarla aptallaştırılmış, hatta köleleştirilmiş, her yönden zincire vurulmuştu.
Ülke her yönden ele geçirilmişti. Aslında önce beyinler ele geçirildi, sonra ruhlar. Aslında önce ülkenin beyin takımı ele geçirildi. Ve ardından kölelik zincirleri bir bir sarıldı. Halk her yönüyle prangaya vuruldu. Önce hürriyet, adalet, müsavat klişelerine sığınıldı. Sonra Tanzimat, Meşrutiye ve Cumhuriyet afyonları yutturuldu. Bir yandan sahte kahramanlar üretildi, bir yandan ülke adım adım onların ellerine düşürüldü. Bu sahte kahramanlar aslında kahramandan çok satılık birer ajandılar. Batının içimizdeki uşaklarıydı. Onlar tarafından tespit edildi, seçildi, desteklendi ve başımıza dikildi. Ondan sonra ülkeyi gizliden gizliye işgalin adımları atıldı. İşgal bu satılık kahramanlarca (!) tamamlandı.
Bütün bu işlerin arka planı mükemmel bir şekilde dizayn edildi. Sabataistler, Masonlar, Lionslar ve Rotaryenler vasıtasıyla ülkenin her karış toprağına sızıldı. Bir yandan yönetim diğer yandan politika yeniden dizayn edildi. Cumhuriyet tam dış güçlerin istediği gibi bir düzen tesis etti. Önce tek parti, sonra çok partili düzen halkı bu köle düzene itaat için her türlü vasıtayı kullandı.
Bir takım putlar ortalığa salındı. Düşünmek, konuşmak suçtu. Özgür düşünce özgürlük adına katledildi. İnançlar yasaklandı. Her alanda pozitivizmin bayrakları sallanıyordu. Başka hiçbir düşünceye yer yoktu. Bir yandan İslami düşünce yasaklanırken, öbür yandan sol düşünce komünizm, Marksizm, Leninizm ve Maoizm’e savaş açıldı.
Her türlü farklı düşünce suç sayıldı ve emniyet ve istihbarat örgütlerince takibe alındı. Birçokları tutuklandı, hapishanelerde öldürüldü, kimi fail-i meçhullere kurban gitti. Kimi açlığa ve yoksulluğa mahkûm edildi. Kiminin beynine girilerek akıl melekesiyle oynandı.
Partiler kapatıldı, dernekler kapatıldı, idamlar yapıldı, kontrgerillalarla olaylar çıkartıldı. Kitlesel katliamlar tezgâhlandı. İhtilaller yapıldı sürgünler, kıyımlar art arda geldi. Yönetici elit çevresinde azınlık oluşturuldu. Sanat ve sanatçı denilen yarı aydın kesimi oluşturuldu. Her zaman kayırılan milletin sırtına bir kene gibi yerleştirildiler. Bir yandan milletin kanını emen bu vampir kesimi kraldan çok kralcı kesildiler, her hangi bir aykırı ses karşısında kıyametler koparmaya başladılar.
Kendilerini ülkenin gerçek sahibi sanan bu azgın azınlık ne yapacağını şaşırdı milleti maskara etmeye çalıştı. Bu da yetmezmiş gibi millete işkencenin bin bir türlüsünü layık gördüler. Kendilerine Beyaz Türk denen bu kesim her zaman haklıydı, her zaman en iyi şeylere layıktı. Ne yaparsa yapsın alkışlanacaktı. Çünkü Onlar milletin efendisiydi.
Bir yandan köylü milletin efendisi derken beri yandan köylünün şehre çıkışını yasakladılar. Köylü çocuklarını bin bir vaatle yuvalarından alıp yatılı mekteplerde dinsizleştirdiler. Ve millet evlatlarını dinsizleştirmek üzere köy okullarında yüksek maaşlarla öğretmen yaptılar. Böyle binlerce saf zihinleri ifsat ettiler.
Ama gün geldi millet sessizce başkaldırdı, bir şekilde yönetime ortak oldu. Buna tahammül edemediler. Saldırdılar. Ancak ellerinden bir şey gelmiyordu. Kin ve nefretlerini kustular, her fırsatta kusmaya devam ettiler. Yağız hırsız ev sahibini bastırıyordu.
Millete aptal dediler, gerici dediler, yobaz dediler, aşağılık mahlûk gibi baktılar. Alay ettiler, aşağıladılar, hakaret ettiler. Ama olmadı. Her şey tersine döndü ama onlar da çılgına döndüler. İşte şimdi son çılgınlıklarını yapıyorlar. Son kozlarını kullanıyorlar. Tehdit diyorlar, eylem yapıyorlar, her türlü yalana başvuruyorlar. Dün olduğu gibi bu gün de şer güçlerden yardım dileniyorlar.
Ama güçleri yetmeyecek. Adım adım kalelerini kaybediyorlar. Her şeyleri ellerinden alınıyor. Feryat ediyorlar. Saltanatları bitiyor, feveran ediyorlar.
Şimdi bir fırsat kolluyor kaybettikleri kaleyi ele geçirmek için ihtimali değerlendiriyorlar. Halkı yeniden kandırabilmek yanlarına çekip eski zulüm düzenlerini yeniden kurabilmek için dine sarılıyorlar dini değerlere sahip çıkar görünüyorlar.
Olmayacak asla yapamayacaklar, halkı bir daha kandıramayacaklar. Ne diyorlardı bunalar bir kez iktidara gelirse bir daha bırakmazlar. Doğrudur, bırakmazlar çünkü bırakamazlar. Halk gerçek kurtarıcısını buldu bırakmayacak. Deli gömleklerini bir bir çıkarmaya başladı, çıkaracak. Halk bu fırsatı tepmeyecek. tepemez. Çünkü kendi onuru orada hatta kendisi bizzat öz varlığı orada. Dünyanın dirliği orada İslam dünyasının onuru orada, kurtuluşu oradadır.
Bu böyle biline. Şimdi sıra bizde. Söyleyecek çok sözümüz var.

Ahmet Kemal