0
Yorum
2
Beğeni
0,0
Puan
608
Okunma
Ağlıyor, zifiri karanlıkta dahi seni gören gözlerim. Silmiyor kimse gözyaşlarımı, kendi kendime ölüyorum sezsizce. İçimden heryad figan çığlık atıyorum ama dışarıda sedece bakıyorum. Sesim çıkmıyor. İçeride kopan o fırtınaların, o asla durmayan denizin dışarıya dalgası bile vurmuyor. Artık ağlamak bile bana iyi gelmiyor. Duymuyorlar zaten sesimi, görmüyorlar zaten beni. Başkalarına göre şekillendirmek ten bıktım hayatımı. Dost dediğim, aile dediğim, kardeş dedigim canımdan öte insanlar tarafından terk edilmekten, arkalarından onları izlemekten bıktım. Bırakıyorum kendimi bir boşluğa, sonu yok.
instagram.com/e.n_g.m?igshid=16dvm6ysu1kio
