Kağıttan kadınlar

• 31 Mart 2021 Çarşamba 13:08:01

Mevsimlerden sonbahardı. Elif’in bugün neşesi yoktu. Üzerinde tarif edemediği bir ağırlık, kötü birşey olacağı hissi vardı. Oğlu okul çağına geldi. Yarın onu okula kendi götürecekti. Geceyi uykusuz geçirdi. Buralardan artık gitmesi gerekiyordu. Onurunu korumak için dar görüşlü kasabada yorulmuştu. Güzelsem ,dulsam benim suçum neydi?

Elif kendini bir kafese konmuş kuş gibi hissediyordu. Her iyi niyetinin altında ,kötülük aramasını biliyordu bu insanlar.
Bir materyal gibi ,her türlü özgürlüğü alınıp, ayrı renkleri görmesi engelleniyordu. Oysa senelerdir bir erkeğe hasretti. Eşi öldükten sonra ,eline kimse değmedi. Kadın olduğunu unuttu. Cinsel düşünceler aklının köşesine gelip gidiyordu. Ekmek gibi ,su gibi ihtiyaçtı . Özlemişti bir erkeğin kokusunu ,sevişmesini.

Bir akşam üstü ,Elif markete oğlu ile alışverişe gitti . Birden kayınbiraderi ile karşılaştı. Marketin tenha bir köşesinde Elif’e ikinci eşi olmasını teklif etti. Elini tutmaya çalıştı.
Elif şaşkın bir halde
_ Bunu ne sen söylemiş ol ,ne ben duymuş olayım .Allah’ın belası dedi.
Kayınbiraderinin teklifi Elif’e süpriz olmamıştı. Gizli gizli peşinde olduğunu ,davranışlarından ,bakışlarından seziyordu.
Elif evine önemli olanları alıp marketten hızla uzaklaştı. Evine dönerken okulun önünden geçerken köyde, üç yıldır
öğretmenlik yapan Ahmet beyi gördü.

_ Selam Elif birşey mi oldu.Çok telaşlısın, birinden mi kaçıyorsun ? dedi.
Ahmet bey efendi ,namuslu ve bekar biriydi.
Köyde herkesin yardımına koşar babacan ve korumacıydı. Eli kalem tutmuş ,ağzı laf yapandı.
Elif kayınbiraderinin kendini rahat bırakmayacağını tahmin ediyordu.

Ahmet bey bir ay önce Elif’e görücü göndermişti. Elif elinin tersiyle bu güzel kısmeti itmişti.
Elif’e karşı temiz hislerini kalbinin köşesinde saklıyordu.

Elif Ahmet beye
_ Bu gece seni bekleyeceğim . Konuşmak için gel dedi.
Ahmet bey çok şaşkın , yüreğinin içinde davullar çalıyordu.
._ Geleceğim dedi. Ve o gece onikiden sonra Elif’in kapısını çaldı. Yarın sabah ilk trenle sessizce gideceklerdi . Kararlarını beraber verdiler.
İyi niyetli düşünüyordu. Yuva kuracağını hayal ediyordu. Yağmurdan kaçarken ,doluya tutulduğunu çok geç fark edecekti.

Oysa Elif buralardan gitmek için planlarına malzeme arıyordu. Oda Ahmet beyden başkası olamazdı. Ta ki Eskişehir’e varıp ,çocuğunu bırakıp ,kısa bir not bırakana kadar. Elif’in ondan sonraki hayatını kimse görmedi, bilmedi . Büyük bir gazinoda içki masalarına meze olmuştu. Bir gün Ahmet bey arkadaşlarının doğum gününü kutlarken ,gittiği bir gazinonun ıssız köşesinde gördü onu. Hayat tesadüf değildi. Ahmet bey tanışlık vermedi. Kendinin yüreğide çok kanamıştı . Yeni yeni iyileştiğini görüyordu. Kimseye de söylemedi Elif’i gördüğünü. Oğlu büyüdü ,okuyup ünlü bir avukat oldu. Ahmet bey kendi oğlu gibi bağrına bastı bu öksüzü. Kan bağından önemli olan gönül bağıydı. Birbirlerine sıkı sıkı sarıldılardı . Baba oğul mutlu yaşıyorlardı .Elif ortaya çıkana kadar.

Feride
31-03-2021