Evimin bütün perdelerini, hiç bir kirli ışık sızdırmadın diye sıkı sıkı kapattım. Artık şu hayattaki tek dostum olan, günün üç öğünü arkaya bakan, odamın camına gelip konan, geldiğini kendi lisanıyla " cik cik" diye haber veren, ekmek kırıntılarıyla ve çay bardağı tabağına koyduğum şu ile doyurduğum minik serçeye de küstüm artık. Yine geliyor aynı camın önüne. Yine kendi lisanıyla geldiğini haber veriyor bana ama açmıyorum perdeyi, bakmıyorum yüzüne, ekmek te su da vermiyorum. Küstüm işte.
Evimin sokağında oyun oynayan, oynar iken de sürekli bağıran çocuklara da camı açıp bağırmıyorum. Küfürde etmiyorum.
Ya gelmiyorlar sokağıma, ya da geliyorlar da ben seslerini duymuyorum. Ama hâlâ cırtlak sesleriyle bozuk ve cızırtılı ses sistemleriyle avaz avaz bağıran seyyar satıcılara uyuz oluyorum. En galiz küfürleri ediyorum sesleri kayboluncaya kadar. Sesleri kaybolunca da tekrar başlıyorum kaldığım yerden.
Telefonumu tamamen kapattım. Gerçi arayan soranın yok. Mesaj yazanı da hiç olmadı benim. Ama şu banka ve csm operatörlerinin mesajları canımı sıktığı için kapattım telefonumu.
Banyodaki musluğun damlattığı suyun fayansta çıkarttığı büyük gürültüden de musluğun şu akan yerine poşet tıkayarak kurtuldum. Duvar saatinin pilini çoktan çıkartıp çöpe atmıştın zaten.

Artık yalnızlığımla başbaşayım. Ne kapımı çalan var, ne zilime basan var.
Sadece ben varım. Ağzımdan çıkan soluğundan rahatsız olan kulaklarım var.
Yalnızlığın kör sesini, uğuldayan duvarların çıkarttığı hüzünlü seslere katarak, nağmeler oluştuyor çınlayan beyin sesim. Sık sık sigaramı yaktığın çakmaktan çıkan ses her şeyi berbat etmese sessizliğin sesini sessizce ezberden okuya bileceğim.
Yalnızlığı abu kevser gibi içiyorum yudum yudum. Sindire sindire. Yalnızlığımı billur kaselere koyup bayramlık şeker sunar gibi sunuyorum kendime . Değerli bir misafir gibi ağırlıyorum yüreğimin her yerinde.
Aşkım oldu yalnızlığım.
Sevdam oldu.
Fena vuruldu yüreğim.
Aklımı başımdan alıyor nefesime karışan nefesi.
Platonik duyguyla başlayan ilişkimiz, o kadar hızlı sevdaya dönüştü ki artık eli elimde, gözü gözümde, sesi sesimde.
Içine her nefes çektiğimde aslında hava yerine onu çekiyorum, tekrar verirken yüreğimin bir parçasını da alarak çıksada.

Kıskanıyorum. Kımse görmesin, kimse varlığını bilmesin istiyorum. Tek benim olsun, tek benle olsun, tek ben seveyim
Tek ben varlığını iliklerimin içinde hissedeyim.

Bu yüzden hapsettim kendimi ona. Onu kendime.
Ne kadar sürecek bilmiyorum.
İlk ben mi yoksa omu pesedecek onuda bilmiyorum.
Bildiğim tek şey ben onunla yaşamaktan mutluyum
Yalnızlığımı seviyorum
Yalnızlığımın sessizliğini de seviyorum.