İÇ SESİM

Zihnimi okuyan kelimeler.Yumak misali iç içe girmiş .Bazıları kendi halinde dansa tutuşmuş.
Adımlarım iniltilerle yol alırken, mühür vurulmuş ,iç sesimle kelimelerim savaş başlatmışlar kendi hallerince.Boşluğa ramak kala atlamak istiyorum,bu handikaptan.Olmuyor.
Sohbetlerin sonu gelmiyor kesik cam kenarında.Konuştukça derinleşiyor mevzular.
Sesini yükseltsede zaman zaman frene basmasını da biliyor içimdeki ben.
Ya diyor.”Dünyanın cılkı çıkmış,kötülük diz boyu.Vicdanlar gelmemek üzere seyahate çıkmış.Doğruluk kış uykusunda.Sevgiyi hiç sorma.Araki bulasın.Sen de bırak bu umut masallarını.İyilik mutasyona uğramış,kalplere kalın perdeler gerilmiş”.Sus diyorum sus.Yolda on yaşlarındaki çocuğun çöp konteynırını karıştırırken ki halini görünce.Sağanak yağmur da sırıl sıklam olmuş.
“Gözlerin şahit işte,kaçamazsın gerçeklerden.
Ekmeğe muhtaç garibanlar var,okula gidemeyen çocuklar,sevgisiz yürekler”diye mırıldanıyor yine.İşaret parmağımla saksıdaki naneye dokunup,yüreğimde ferah bir kokunun gezintisine izin veriyorum.
Hayatta her şey zıddıyla var.İyilik-kötülük,savaş-barış,güzel-çirkin.Kalp beyin gücümüzü birleştirerek iyilik ve güzellik yarışında sıraya girebiliriz.Sevginin rehberliğinde güzel bir dünyanın inşasında usta,kalfa,çırak olabiliriz. Bu bizim elimizde.
Sevginin kelimeleri yayıldıkça,kötülüğe setler çekebilir,kalbimizin frekanslarını iyi ayarlayıp içerden gelen negatif düşüncelerle göğüs göğüse savaşabiliriz.Doğru bildiğim yoldan dönmeyeceğim,sevginin paslı kilitli kapıları açtığına çok şahit oldum.
Bu yol çıkmaz sokak artık iç sesim.Ben gökyüzünün maviliğine,güneşin saçaklarına gönderiyorum umutlarımı.Bir de avuçlarımla Rabbime niyazlarımı.Bana benden yakın olan sevgiliye,en sevgiliye.
Zırhımı kuşandım artık,yürüyorum sevgi dolu yarınlara iç sesim.Rabbimin izniyle inşallah güzel yüreklerde mis kokulu çiçekler açsın.Kardeşçe el ele ülkemizde yarınlara gidelim.