Celladımı Kendim Seçtim...

• 27 Mart 2021 Cumartesi 09:18:34

“Ankara’ya selam söyle benden”

Selamların tümünü söyledim Ankara’ma, doğduğum şehre.Söyleyemediklerim içimde kaldı. Uzun yollarında sonsuzluğun,o derin bilinmezlikte,ruh girdabında kaybolan sözcükler olacak.Dinlediğimiz şarkılardan bir kaç satır,bir kaç sözcük ;en dipsiz okyanusumun sert kayalarına çarpacak,g/özümdeki bana dokunup,okşayacak güvercin aksimi. .Yıllar sonra bir soluk misali duyduğumda sesinin,seslerinizin rengini,yalnızlığın soluğunu kokladığımda;içim biraz hüzün,biraz yalnızlık,biraz siz ,biraz ben kokacak .Sanrılı bir hayatın peşinden gitmekse ,tek yapılan…Hayatın bir hezeyanlar dizgesi olduğunun farkına vardığını sanmaksa sevmek, hayat hep ölüm,hep acı kokacak.
Avludan güvercinler havalanıyor...

Sevgi, aşk,özlem,hüzün... Hepsi tek bir şey için var.Hepsi yaşama anlam katmak adına yaşadığımıza kendimizi inandırmak için. Kendimizi var etmek için, sarıp sarmaladığımız kendimizi,yalnızlığımızı,içsel rüzgarlı bayırlarımızı çiçeklendirmek için yaratmağa çalıştığımız,büyütmeye çalıştığımız uzun yol arkadaşları ;sanki küçük tomurcuklar,yüzünü hep güneşe dönenler.Kimi soğuğu sever,kimi soğuğun sıcağını,bilen bilir kimi, ancak sıcağın sıcağını.
Nefes almak gibi yazmak… Yazmak, y a z m ak…Dolu dizgin.
Kendini içsel fırtınaların yüzeye vuran,ılık meltemin, kimi zaman boranlara bırakmak. Gözlerden uzak, beyninde biletsiz yolculuklara çıkmak, duraksız yolculuklara... Jokerleri boş verip, prenslere aşık olmak, kral olacaklarını ve değişeceklerini bile bile sevmek..

Aşk sanmak… Ama, neyi sahi...?

Gözlerinden okumak , hikayelerini yol arkadaşlarının.
Karındaşının,kardaşının sözcüklerinden keşfetmek yaşadığı hayatı,yaşadığımız hayatı,O’nunkini..
Durak yok
Yolcu yok
Bir sen varsın
Gideceğin yol belli değil
Otobüsler zaman boyunca ilerlerken,sen hep gerilere gidiyorsun.Zamanında o koltuklara oturmuş,yaşamının odak noktası olmuşların her birinin koltuğuna ayrı ayrı oturmak istedin ve denedin.. Pencerelerden Onlar’ın gözleriyle bakmak istiyorsun yolculuğunuza.

Gözlerinde gördüklerim
Yıldızlar mıydı, güzel yüzlü kız
Güzel yüzlü yalnızlığına bıraktım kendimi.
Bıraktım kendimi
İpsiz, tutanaksız
Tutsak!
Ve
Vazgeçilmezleri, çıplak kalarak...
Neden vazgeçemedim ki?
Sözcükler/den
Resimler/den
Gülümsemeler/den...

Kahkahalar çınlardı kulaklarımda.
Kaderime dünden razı.
Niye vazgeç/e/medim aşktan?

Ben gönüllü çıktım bu yolculuğa
Evet kaderine dünden razı!BEN
Irmağın akıntına
Rüzgarın esintisine
Dalgalarına denizin
Mavisine hepsinin
Ben dünden razı
Bıraktım kendimi
Alaboraya,fırtınaya
Kaderime razı…
Kendime razı
Bıraktım yine kendimi
YALNIZLIĞIMA…

..... Celladımı kendim seçtim.
Kendim öldüm, o uğursuz ölümde...

23 nisan 2011
Bakırköy /İstanbul

"Yalnızca sevgi ve ölüm her şeyi değiştirebilir."

"Neşeli yüreklerle birlikte
neşeli şarkılar söyleyen
kederli bir kalp ne kadar yücedir."

Halil Cibran