HAYALLERİN KANAT ÇIRPIŞI

• 22 Mart 2021 Pazartesi 10:08:47

Doktor genç kızın o sevgi dolu gözlerine çevirdi gözlerini, artık konuşmalıydı meslek hayatında çok söylemişti böyle kötü sonuçları ama bu defa boğazına düğümleniyordu kelimeler ve Doktor olduğunu hatırladı titrek ama kısık bir sesle -Beyninizde menenjiom ve kalsifikasyon var dedi. Genç kız ne olduğunu anlamamıştı. Doktor tabiriydi bu sordu -Yani neyim var hocam? Doktor -İyi huylu kitle oluşumu ve kireçleme var fakat nereye baskı yaptığına bakmamız için bir dizi testten daha geçeceksiniz. Türkiye’de bu testler sadece 3 hastanede yapılıyor adresi sekreterden alabilirsiniz dedi.

Genç kız artık hiçbir şey duymuyor, sadece ağlıyordu gözleri istemsizce, Doktorun odasından çıktığında annesine ne söyleyeceğini düşünüyordu, annesi çok hastaydı ona bunu söyleyemezdi.
Yaşamak zindan olmuştu ama yine de küçük de olsa bir umudu vardı, yaşama dair günler geçiyor ama nasıl geçiyordu, nihayet sonuç günü gelip çatmıştı bu sefer hastanede, Doktorda değişmişti, Doktor,sonuçlara bakıp Genç kıza -Hocama danışmam gerek telefonunuzu sekretere bırakın ben size döneceğim dedi. Yine beklemek düşmüştü genç kızın payına bekledi ve beklediği telefon geldi, çok heyecanlıydı -Ben Doktor Burak diyordu. Telefondaki ses Genç kıza acı gerçekleri o kadar kolay söylüyordu ki -Beyninizin sağ lop ’una baskı gözlemledik ve onu küçük bir operasyonla alacağız dediğinde.

Genç kız soru dahi soramıyordu, ameliyat günü gelip çatmıştı Genç kız battaniye altında, işyerinde, tuvaletlerde ve ağzına elini basa basa ağlayarak geçirmişti günlerini. Annesi de zaman içinde öğrenmiş ve bıraktığı sigaraya tekrar başlamıştı, içinde hiçbir heyecan yoktu hemşire cesaret iğnesi yapmak isterken Genç kız -Gerek yok deyip, elinin tersiyle itmişti evet kabullenmişti acı gerçeği bırakırken bedenini soğuk ameliyat masasına emanetini Allah’ına bırakmıştı. Kocaman kocaman lambalar gözlerine vuruyordu ve Doktorun -Ondan geriye sayın, sözüyle kapanıyordu o mavi gözleri.

Kaç saat geçti bilinmez hemşirenin çığlıklarıyla sıçrıyordu bedenî, zorlukla duyuyordu konuşulanları yarı baygın, yarı uyanık bir halde ameliyathane kapısı açıldı, içeriye beyazlar içinde 10 sene önce kaybettiği bebeği geldi Genç kıza elini uzattı, Genç kızda ona elini uzattı, ilk kez sarıldı kokladı, öptü, hasretle içinde kırılıyordu özlemin tüm kemikleri ve ansızın konuştu bebeği -Anne gitme vakti. Genç kız ağladı haykırdı -Hayır seni bir kere daha kaybedemem dedi.
Bebek onu öyle bir itti ki sonra Doktorun sesi duyuldu -Kalbi duruyor şarj et 100,150,200 ve hemşirenin sesi -Hastayı kaybediyoruz. Ardından Doktorun sesi duyuldu -300 şarj et evet durum stabil.
Genç kızı yatağına götürdüklerinde artık ölümle burun buruna kalmayacağı anlara ilk adımı atıyordu.

Her acıyı veren Rabbi’m acının ilacını da verir yeter ki içinizdeki umut kelebeklerini öldürmeyin...