Karm/aşık

Yol boyuna çıkardım düşlerimi
Selamladım sokaktaki tüm sessizleri
D/ilime çöreklenmiş yalnızlığı avuttum

Çocuktum çiçekleri koparırken dalından
Sonra ağladım pişmanlığı öğrendim

Yuvasız kuşlar da vardı konacak dal ararken
Özrümü kabul et mavinin engin selamı
Göklere süzülürken ayrılık renginde
hüznün kanatları

Boynu bükük bir kız çocuğunun iç sesiyle
sızlıyor avuçlarıma birikmiş dualar

Ahım çığlık misali yırtacak orta yerinden
mahsun ve mazlum yaralı renkleri

Heyhat yoruldu hayâllerin özgür kanatları
Kim boyadı uykularımı geceye
Sabaha serzenişimi neden duymuyor hiç kimse

Tahayyülleri ekerken toprağa
Bilemezsin ezilen yanımı
Bu çıkmaz sokaklarda sensizlikte kayboluşumu çiziyor zaman

Sarmadığın yaraları hangi hekim anlar
Teselli etme olmuyor şimdi satırlara  mayalanmış şifalar

Akacak biliyorum ç/ağlayacak bu deli pınar
Şair gönül;
Sevda suyundan içmiş
Coşup taşmış sel olmuş kendini yıkıp geçmiş

/Bir gün durulursa sular anlarsın türaba bakıp sukût’u s/aklayan nedir?/

Nuray AYHAN...