Bizi Diri Tutan İyi İnsan Olup Karşılıksız Paylaşımlarımızdır

• 17 Mart 2021 Çarşamba 01:53:11

Okuduğunuz yazı Günün Yazısı olarak seçilmiştir.

İnsan eğer birisinden çıkar ummadan paylaşımda bulunuyorsa, ben yaptım oda yapmalı demiyorsa hayal kırıklığı ve ihanete uğrar mı? Bir kişiyi zorla ikna ederek, mesela savaşarak, kavga ederek elde edilenin kişiye ne faydası olur ki? Kişi sizinle paylaştığında ve yanınızdan ayrıldığında beddua ediyorsa, küfür ediyorsa bu durumda siz nasıl iflah olursunuz ki?

Meselenin özü sabırdır. Siz kötülüğe iyilikle karşılık vermeye, bir şeyler beklememeye devam ederseniz paylaştığınız kişide vicdani bir yangın başlar. Elbette bir katilin eline silah verin demiyorum. Karıncayı bile ezerek işkenceyle öldüren kişiye merhamet de etmeyin. Yani onlarla paylaşmanıza gerek de yok. Benim sözüm hala vicdanı olan, sevgiyi bulursa dirilen, ayıp ve utanmaya meyilli kişilerdir. Çevresinde gördüğü adaletsizliğe karşı, insani değerlerini hapsettiği içinden çıkarıp bir güven kapısı açarak, bu değerleri yaşayabileceğini gösterebilmektir.

Biz insanı iyiye yöneltmekle maddesel veya dünyalık bir şeyler kazanmayız. Ancak iyiler artıkça, hırsızlıktan, cinayetten, kandırılmaktan… Kurtuluruz. Böyle bir çevrede emniyetle yaşar ve istediğimiz saatte sokaklarda dolaşır, evlerimize binlerce kilit tesis etmeyiz. Kazandığımız zaman kazancımızda kimsenin gözü olmaz. Öyle bir ortam olur ki, herkese yetecek aş, iş, zengince imkanlar kendiliğinden ortaya çıkar. Hapishaneler de mahkum olmaz, polisler sinek avlar, silaha yatırılan para insanların rahat yaşamasına aktarılır. Mesele bizden sonra ki nesilin de güzel yaşaması ve iyi olmasıdır. İnsan eğer her istediğinin başkasının da isteyebileceğini ve buna da hakkı olduğunu kavrayacak olgunluğa erişmişse, işte çıkarsız paylaşımda o zaman tesis edilir.

Kişilerin ortak değerlerinin kesiştiği noktadır iyi olmak. Kimse kimseden üstün değil veya kimse kimseden fazlalığa gönüllü olmamalıdır. Mesele güvenin ortaya konulduğu bir çerçevede, kazançların yaşama dönüştürülmesi, yastık altı paralar yerine, o paraların da insan gibi yaşatılması gerekliliğidir. Eğer bizim ihtiyaçlarımız ömrümüz gibi yerinde yaşatılırsa, ne kadar gerektiği anlatılırsa ve adil bir ortamda uygulanırsa kim kimin neyi varda araştırır ki?

İnsan çalışmalı, üretmeli, kazançlarını artıkça insanlığın hizmetine sunmalıdır. Elbette ben kazanayım ama çar çur edeyim değil benim anlatmak istediğim. Mirasyedi gibi sağa sola her şeyi savurmak değil. Her şeyi planlı ve programlı bir çerçevede yaşama dönüştürmek gerekiyor. Şimdi düşünün, kaç kişi güne başlarken ne yapacağı konusunda plan yapıyor ki? alıştığı bir düzeni vardır, uyanır, temizliğini yapar, kahvaltısını bitirir, işe gider, çalışır ve evine döner. Bunun içinde yapılan bir plan var mıdır? Hani o gün dünden farklı ne yapmıştır, fazladan ne üretmiştir… Piyango ya vurursa der misali sadece bilet almak yetiyorsa yaşamanızda, siz sadece hayal dünyasında yaşıyorsunuz demektir. Piyango bileti almak bir plan mıdır? Asla… Ya da başkasını çekiştirerek ve vicdanını rahatlatmak suretiyle az veya eksik bir acıyı sineye bastırmak plan mıdır, asla…

Yaşam içinde amacımız ve onu besleyecek sebepleri üretmemiz gerekiyor. Bunu da iyi bir planlamayla yapabiliriz… Biz elimizden geleni yaparız, karınca oluruz. Ağustos böceği kapımızı çalarsa onada bir parça emeğimizden vermeye hazır bekleriz. Biz bunu yaparken veren oluruz ve yaşam bizim için güzelleşir. Kapı kapı dolaşıp ağlayarak isteyenin önüne kemik atılan köpekten ne farkı olur ki? Biz veren oluruz karınca misali, planlı ve programlı yaşar ve iyilerden oluruz. Kış geldiğinde bizi kimse görmez. Yani yokluğun olduğu bir çevrede var olmayız.

Gücünüzü ve kuvvetinizi doğru yerde ve doğru zamanda kullanmayı öğrenin olur mu? İyi olun, iyilerin sayısı artsın diyelim.

Saffet Kuramaz