Sana buğulu camların ardındaki mevsimden yazıyorum
Ellerim üşüyor parmaklarım uyuşuk

Merhaba ey Eylül makamında hüzzam şarkılar okuyan yar.

Bugün günlerden yine sensizlik ve usumda çok kalabalık s’esler titriyor
avucuma bıraktığın yalnızlık, nereye dönsem tarifsiz bir karanlık
kuytu köşe kime sorsam hissiz.

Usul, usul yürünesi yollar gibi izbe ve tenhayım bu sabah.

Kimse bilmez zemheri, kalbimi yakan bir başka renge boyar zamanı

Göğün göğsünden alır gözlerim en buğulu resmini

Hüzün bu kadar mı yakışır gölgesi düşünce aşkın düşüne

Sen sevdaya yakışan güz yağmuru kokulum
Gül düşer dudaklarına iklim bahara durur
Yağmurun nefesi damlarken buselerinde bayram

Çiçekli böcekli hülyalar ısmarlarım her arefesinde toplarım yalnızlığın bağından

Şimdi hangi şiire dokunsam sen kokuyor sanırım mesafelere inat rüzgar bana eşlik ediyor

Oysa ki
Sabahını özleyen gece gibiyim
Kavuşmalara yıldız döşüyor gözlerim


İçimde büyüyen kelimeleri şiirlere sığmaz diye söylemiyorum

Evet en son yaprakta düşerken dalından ömrün meali gibi
Toprağa tutunan ağaç misali umud ederken nice Baharları
Yarına sesleniyorum aslında bugün varız, yarın yokuz.

Sensizlik, sessizlik

Hangi şiire değse gözlerim sen sağıyor bu sabah.

Bulutlar ağlıyor hiç nedensiz, aslına dönen ruhum ıslanıyor.

Kahvemin tadı yok gözlerine bakmayınca
Haydi doğsun güneş avuçlarımı açtım göge
Bir varmış bir yokmuş gibi varlığın kalbim üzülünce

Çok şiirler yazdım duymadın hece, hece
Hangi şarkı doldurur yokluğunu bilmiyorum
Şimdi avazım çıktığı kadar bağırmak, haykırmak istiyorum

İnandır beni en baştan sevdiğine
Mevsimsiz bir zaman gibi yokluğun
Yok olmuşum sanki ben kimsesizliğimle

Eşkiya bir hüzün dağlıyor yüreğimi
Yok teselliden nasibim silsende gözlerimin nemini
Sarsanda bir sarmasanda yaralarımın sen kanayan yerlerini.
Aysız ve karanlık bir gecenin ikinci yarısı
Sensizliği tütsülerken düşlerim


Sana deli bir vakitten yazıyorum
Ağlamsı bir ezgiden ilham sağarak!

Artık duymuyorsunuz değil mi hıçkırıklarımı?
Gecenin sessizliğine gömdüm ben acılarımı.
Onca yıldızın içinde yalnızlığı nasılda yakışır ay’a...

Nuray AYHAN..