KUYU
Aklıma düştü bir manada takıldım kaldım. “Kuyu” çok mesel Olmuştur bu eserdir. Yeri gelir deryalara bedeldir. Olmayan yerde hazinedir cevherdir. Olmazsa olmazımızdır. Suyu çekilse de umudumuzdur. Derini var serini var. Tarihi soğutucumuz oldu. Canımıza tak eden de sonumuz oldu. Bir ufacık yörede dahi; düşününce bu sona varanlar hatırlarda dır. İnsan kendi kuyusunu kendisi kazarsa acıdır suyu. Haramdır içmek bazı hayvanata ilaç diye içirirler. İnsanlara zemzem olur geldiği yer orası. Kuyu Yusuf u da alır toplum nüfusu da arındırır. Ya vezir eder ya da geleceğe hazır eder. Yeni zamanlarda kuyular teknolojiye uydular. Derin kuyu oldular. Boruyu takan derine indi. Ta derinlerde aradılar. Yukardaki suları da aşağıladılar. Acılara vesile oldular kolaylar olay oldu. Artık yakın kuyular dolmuyor kazanlara bile yetmiyor kalan sular. Kazanlar kalaysız kaldı. Kalaycı da kalmadı kazanlar da kalaysız kaldılar. Bakırları meydanda kaldı zehirlendik. Kazanlar artık antik oldu çağ atladı. Yemekler taslarda pişiyor. Güveçler bile karardı kaldı. Gara güveç utancından toprakladı. Göçtü yer altına daldı kuyu suyu arar oldu. Bilinmez yerlerde adı sanı kalmaz kuyularımız dolmadı. BİZ DİZDİK SIRALADIK GEZDİK, ANLADIK SEZDİK DOLMADIK.