Biliyordum sevgili !
Gelişinle yerden kesilecekti ayaklarım... Gökkuşağına boyanırken dünyamın rengi,
siyahları kaybolacaktı gecelerin, sarısı daha parlak olacaktı güneşin...’Merhaba’ deyişinle, sığmazken yüreğim bedenime, içime saklanan, solgun yüzlü kız çocuğunun, can bulacaktı çilleri, burnunun teninde.. Bir göz süzüşünle, işgal edecektin günün her saniyesi kalbimi.. beynimi ...
Sımsıkı sardığında yüzümü göğsünün sıcaklığına, keşfe çıkacaktım geleceğe bizimle..umutla.. hiç yorulmadan..
görecektim gülüşünü , nasıl yürüdüğünü..ve
öğrenecektim yağmurlar altında nasıl öpüştüğünü...

" Yemeğini yedin mi ? ilaçlarını aldın mı ? " sorularından, hiç sıkılmayacaktım sen sorunca... sen bana kıyamazken, ben senin gözlerine bakmaya doyamayacaktım...

Bekleyişlerime, seslenişlerime gelen sen olacaktın biliyordum sevgili !
Kimseyle paylaşamadığım özlemlerimi, nefretlerimi anlatacaktım sana saatlerce.. Sonra , yüzündeki o tebessümle, dalgın dalgın öylece beni izlediğinin farkına vardığım da,
geçmişlerimizin üzerine çizgi çekecektim dudaklarımı dudaklarınla birleştirip..


"Nasıl da yanlış biliyormuşuz aşkın tanımını" " Aşk buymuş "aslında deyip ,sımsıkı sarılacaktık birbirimize..

Anlayacaktık ki, dünyadan kopmakmış aşk,
kendini bulmakmış onun dünyasında...

İnanıyordum bir gün mutlaka çıkacaktın karşıma .
Ve
Tanıştıracaktın beni aşkla...



Elysa...




❤️