KİTAP
MÜZİK
ATÖLYE
3.SAYFA
Yorgun bir is gününün ardindan,kendimi salondaki koltuga zor attim.Sehpada duran günlük gazeteyi okuyarak dinlenmektti amacim.
Bas sayfaya söyle bir bakttim,hep ayni seyler yaziyordu.Aslinda okumakttan hic hoslanmadigim,3.sayfaya göz ucuyla bakttim.Icimi karartirdi,3.sayfa haberleri.Ama o gün,ne olduysa bakmisttim.Büyük harflerle:"YAZIK OLDU GENC KONSAMATRISE"haberinin altinda ki resim yabanci degildi bana.Gözlerime inanamadim.Bu liseden cok samimi arkadasimdi.Yoksul,cok cocuklu bir ailenin kiziydi,Yasemin.Hayalleri,umutlari vardi.Okulda da cok basariliydi.Ama onda beni rahatsiz eden,ailesinden,yasam tarzindan utanir,kendini hep farkli tanitirdi cevresine.Bu beni cok üzerdi.
Okuldan sonra pek görüsmedik.Ben,ünüversiteyi bitirdim.O yillarda karsilasmisttim Yaseminle.Cok degismistti.Kiyafeti,karakteri,yasam tarzi.Bana:"Senin giyindigin butiklerden artik bende giyiniyorum" dediginde;sanki bana nispet yapar gibiydi.Sevinmisttim arkadasim adina,hayal ettigi hayata kavusmusttu.Ondan sonra onu hic görmedim.
Ve simdi bir gazetenin,3.sayfa haberinde karsilasttim.Yasemin intihar etmistti.Yaninda bulunan veda mektubunda:"Artik her butiktten giyinebiliyor,pahali seyler alabiliyorum.Ama ruhum ve bedenim o kadar kirli ki,ne giysem yakismiyor.Ve acimasiz hayata dayanamiyorum.Keske yoksul ailemin liseli kizi olarak kalabilseydim.Camurun icinde,mutluluk aradim.Cok pismanim."
Yazdigi bu veda mektubunu okuyunca,gözyaslarimi tutamadim.Lise yillarimiz geldi aklima.Ne güzel günlerdi.
Ah Yasemin,keske hayatin kolay yolunu degil de,zorluklarla mücadele yolunu secseydin.Senle,3.sayfa haberin de degilde,baska haberlerde senin basarilarini anlatan yazilarla karsilassaydim.
Yasemin,cok üzgünüm........................
YORUMLAR
Malesef hayat acımasız. İnsanların sahip oldukları değerlere şükretmesi lazım isyanların yerine. Mutluluk parayla malla olmuyor. Ruhu doyurmak lazım, huzurlu, doğru yaşamak lazım. En az sizin kadar üzüldüm :(
Binlerce özenti içinde olan insan... Vitrinlerin yaldızlı ışıltılarıyla gözleri kamaşıp yolunu kaybedenler, bu sanal çarkın bir parçası olabilme umuduyla balıklama suya atlayanlar... Sonuç ortada.. Böyle binlerce insanımızı yaseminle somutlaştırarak konuya başarılı bir biçimde parmak basışınız.. Duyarlılığınızla birlikte sade akıcı anlatımınızdan dolayı da size teşekkür ediyorum.
Bu ibretlik yazıyı okuyunca kendime soramadan edemedim; Bu böyle nereye kadar gidecek? intiharlar çözüm olmadığı gibi sonuda gelmiyor bu tür eylemelerin...
Umarım insanlar bu tür yazıları okuyupta ders almaları gerek, İNTİHAR ÇÖZÜM DEĞİL... Hayat her şeye rağmaen güzeldir...
Kutladım...
Sevgilerimle
"Artik her butiktten giyinebiliyor,pahali seyler alabiliyorum.Ama ruhum ve bedenim o kadar kirli ki,ne giysem yakismiyor.Ve acimasiz hayata dayanamiyorum.Keske yoksul ailemin liseli kizi olarak kalabilseydim.Camurun icinde,mutluluk aradim.Cok pismanim."
Tebrikler...
