Yeni başladığım iş yerinden döndükten sonra bir kafeye gittim ve kendime boş olan bir yer buldum ve oturdum. Garson Bey’den bir içecek bir şey rica ettim ve yazılarımın üstünden geçmeye başladım.

Aslında sıra dışı olan herhangi bir bir şey yoktu. Yasakların olduğu, ülkenin çalkantı içinde olduğu günler atlatılmış, insanları kasıp kavuran salgın dönemi bitmiş ve artık her şey normalleşmişti.
Şaşırtıcı günler idi. Geçmişteydi. Geçmiş gitmiş miydi ?
Açıkçası bu beni gerçekten düşündüren konulardan biri idi. Çünkü Covid 19 salgını ve mutasyonları atlatılmıştı ama insanların içinde bir obsesif kompülsif bozukluk belirtileri başlamıştı.
Temizlik takıntıları vb. bir çok vakanın arttığı ülkenin haberlerine konu olmaya başlamıştı. Bir dönem eve kapandıktan sonra insanların tekrar sosyal hayata dönmeleri aslında bir çok velinimetin kıymetini bilmediğimizi ortaya koyuyordu. Bu süreç 2 yılımızı yemişti. Aşılar bütün ülkede aşılandıktan ve alınan sıkı önlemler sonucunda başarılı sonuçlanmıştı.

Ben bunların hepsi ile ilgili bir yazı dizisi hazırlıyordum. Çok uğraşlar sonucu alındığım derginin editörlüğünde ilk defa bir yazı dizisi verilmişti. Daha önceden kafelere geldiğim sadece işlerimi
Toparlamak için gelirdim. Gönderdiğim şiirler ve girmiş olduğum bir yarışmanın başarı ile sonuçlanması sonucunda editör olarak ilk yazı dizesini oluşturmak için çalışmalara başladım.