Turnusol 1

• 11 Şubat 2021 Perşembe 21:20:44

Temel çelişki aşamasından bir tık uzaktaki devrime M.d.d. (yani milli demokratik devrim) diyoruz.

Sosyalize toplum ve devlete giden yolun kilometre taşlarından biri oluyor.

Sol-sosyalist literatürde “ulusal sorun-milli kurtuluşçuluk” olarak mevzu ediliyor.

Buna rağmen, altmışlı yıllarda Tip’in uluslaşmaya (mdd.ne) karşı (sosyalist devrim) iddiasındaki tezlerini ben yine de tartışılır buluyorum.

Kürtlerin varlığı ve kurucu ortaklığı, federasyon iddiası ve U.k.t. hakkı gerekçeyle karşı çıkılıyordu.

İki kurucu halk iddiaları konusunda da bir sürü mübahiyet-i meşrusu müphemli durumlar vardır.

Bilgi kirliği, tarih ve toplumsal yapıyı bozma amaçlıdır.

Lenin’in U.k.t.h’ı ya da Wilson’un ilkeleri, daha sonradan“self determinasyon hakkı” (ikiz yasalar) şeklinde güncellenmiştir.

T.i.p. Türk saydığı yönetsel sınıfın, ne kadar Türksoylu ve ne denli Türkiyeli olduğunu. neden dayattığı oranda ayrıştırmamıştır?

Ayıramamasının temelinde, yöneten sınıf ile "iki kurucu ulus" tezli T.i.p.lilerin, aynı oligarşik sınıflar koalisyonundan gelmelerinin, önemli bir etken olduğunu düşünüyorum.

Bir dönem T.i.p.’te ilçe başkanı olarak siyaset yapmış olduğunu okuduğum Mahir’in bu durumu Türk oligarşi olarak söylememesi de manidardır.

Kavramı "Türkiye oligarşisi" olarak söylediğini biliyoruz.

Sosyalist solun yükseldiği yıllarda geliştirilmiş üç değişik sosyal çözümlemeyi hatırlamak gerekiyor.

Deniz’in Thko’su da, Mahir’in Thkp-c’si ve İbo’nun Tkp/ml’i ulusal sorun konusunda hem derece, hem mahiyet olarak sorunludur.

Bunlardan en radikal tutum alan İbo’nun, etnik köken ve sosyalist kimliğindeki çelişki nedenli savrulduğunu düşünüyorum.

Bir çözümleme olarak, ulusal demokrat devrim hareketi ve milli kurtuluşçu Kemalizmin tam annacında mevzilenmesi bununla çok ilgilidir.

İlginç bir savrulma yaşıyoruz, postmodernizmin modernizmi dize getirdiğini iddia ediyorlar.

Sömürge uluslar ve halklar kavramını, etnik özgürlük, kendini ifade ve multikültüraliteye indirgiyor.

Bu haliyle sol enternasyonalizmi, emperyal globalizmle harmanlıyor.

Tarih/toplumsal akış şemasında bir nevi tersine evrim oluyor. Yeni feodalizm, yeni Ortaçağ gibi söylemek mümkündür.

Bölüm sonu...

Ahmet Kutlu Ayyüce