Güneşli bir gün. Mevsim kış lakin bu gün hava sıcak. Corona belası var,dışarı fazla çıkmıyoruz. Evde sıkmaya başladı. Kendimi dışarı attım. Binanın önünde küçük bir bahçe var. Banka oturdum. Boş gözlerle yoldan geçenleri izliyorum."Abi nasılsın"diye bir ses duydum. Yüzde maske olunca tanımak biraz zorlaşıyor. Dikkat edince tanıdım" Sağ ol. İyiyim çok şükür. Hayırdır?" Gelen uzak akrabalardan biriydi. Adı Hasan. Geldi yanıma oturdu.
"Ali’nin yanına geldim. Onunla biraz isim varda". "Fazla dolaşma" dedim. "Her taraf corana,Allah korusun".
" Abi anlamakta zorlanıyorum.Bana biraz izah etsene,nasıl bulaşıyor,nasıl önlem alınıyor"? "Geçen hafta halamın gelini vefat etti" Başınız sağ olsun. Corona mı idi"dedim."Yok abi kanserdi. Onu anlatacaktım. Sokağa çıkma kısıtlaması var. Cenazeye katılmam gerek. Hala oğlu biliyorsun biraz gariban,teserli etmek,yol göstermek gerek. En azından üzüntüsünü paylaşırız. Ne yapacağımı şaşırdım. Oğlan dedi ki cenaze için izin alalım. Verirler mi dedim. Birinci dereceye kesin veriyorlar da ikinci derece yakın için her yerde verilmiyormuş bir başvuralım dedi. Ölüm raporunu,kimlik bilgilerini,telefon numaralarını yazıp internet üzerinden müracaat ettik. Bizde hazırlandık. Nasıl olsa kabul edilir diyorduk. Cenaze bu. Tatile gitmiyorduk ya. Eşim oğlum ve ben. Cenaze köye kalkacaktı. Yiyecek birşeyler hazırladı hanım.dokuz yüz km.yola gidecektik. Oğlumun telefonu çaldı. Tamam dedim anahtarları elime aldım. Oğlumun sesi değişmişti. Baba izin vermiyorlar dedi. Elinden telefonu aldım. Karşımda bir bayan. Bey efendi sizler birinci derece yakını değilsiniz,gidemezsiniz diyordu.şaşkındım. Hanım efendi. Bir çaresi yok mu? Araba bizim, bir yer de durmayacağız,o cenazeye gitmem gerekiyor lütfen dedim. Beyefendi, cenazeye gidebilirsiniz,yalnız özel araçla gidemezsiniz corana var. Uçak veya otobüs ile gidebilirsiniz dedi. Peki otobüse giderken bir problem yaşar mıyım dedim. Hayır bilet olunca problem yok dedi,telefonu kapattı. Şaşırmıştık. Otobüsten bilet aldık. Otobüsün yanına vardığımızda şaşkınlığımız arttı. Otobüs tıklım tıklım doluydu. Biz arka da altı kişi oturuyorduk. Yapacak bir şey yok dedim. Haydi hayırlısı dedik yola çıktık. Yolda mola yerleri de aynı şekilde doluydu. Dönüştede aynı şekilde geldik. Altmış kişi bir otobüste. Şimdi sana soruyorum. Üç kişi kendi arabamla gittiğim zaman corana var da, otobüsle tıklım tıklım gidince corana olmuyor,bu işi çözrmedim". Şaşkınlıkla "Nasıl yani"? diyebildim.
O kalkıp gitti. Arkasından baka kaldım. Sahi bu corana illetinden nasıl kurtulacaktır. Söylenenle yapılanlar farklıydı. Anlamamıştım.