Bence ben yaşamıyorum. Yaşasaydım bilirdim. Her şey değişiyor, bir ben izliyorum. Herkes uzaklaşıyor, koordinatlar, meridyenler ve en önemlisi zaman eşliğindeler ve bakıyorum da aynı yerde ve zamandayım.


Bunun bir açıklaması olmalı. Benim de gidebilmem gerekirdi. Gidiyorum demeden üstelik. Bir anda kaybolmak işte bu, olsa olsa canlılık göstergesidir. Oysa eşya yalnızca durur öylece tıpkı benim gibi. Gidemediğime göre yaşamıyorum. Evet, ben hareket edemediğime ve hoşçakal diyemediğime göre kesinlikle yaşamıyorum.

Yaşamı izliyorum, değişiyor her şey, yalnızca gözden ibaretmişim gibi, daha kaç kişinin sessizliğine çarpıp duracak köşelerim. Köşe dedimde, çakıl tanesi çarpa çarpa yuvarlaklaşır. İnsan ne olmadığını bilmeli, ne olduğunu bulunca delisi olmalı. Sanırım yazarak delirmek gibisi yok, dön dolaş yolculuğun sonu başlangıç noktası.

Öyleyse; bence ben yaşamıyorum...........................
................................................................