Sevmek!
Sulu sepken yağmurlara gebe bu yürek/ hiç aralanmadı kitap ayraçları biliyorum, olgun yüzlü dallarında kirazlar çekilmedi karelerden yüzümüze soluksuz bir nefesin son demleri düşmedi…
Artık ağaçlar kuru sular çekilmiş bu gidiş ekranından yalnızlık son bir hamle tuşu umut karlı dağın son yamacında, dürterken hayatın demlerini ağız dolusu konuşmak geliyor içimden tüm kurtlarımı
Söküp atmak Dicle nehrine kıyısında ölü balıklarla yüzleşmek ve ötelemeden karşılıksız sevmek sevdayı…
Nasılda bir virüse kilitlendi bakışlar bir maskenin altında ben olabilmek egosu sevda artık gizli evler duldası ölüm sıradan bir bitiş, benden aldıklarını vermez artık ne temiz su ne kırda sevişen ceylanlar
Çünkü bende kırdım kalbini onun artık gönlümüz dağlarda Selvi ağaçlarının yerini karkas evler süslüyor ucube balkonlarda naylon saksılar işte bitiş karesi işte köye hasret yaralar…
Eski kazakları söküp patik yapardı annem yoktan var ederdi aynı renkleri aynı renklerle gözelerdi yani yamalardı, eskisi olmayanın yenisi olmaz derdi. Şimdi birini at birini al devri eskimeden çöpe
Ne çok üzülmüşüm çarçur ettiğim zamana ne elimde bir hüner ne gözümde fer eskilerden…
Zaman söküklerime yama yetişmez delilik makamında durdum hep çılgın gözlere aktı bakışlarım hep dedim sıralanmış yazgıların son demindeyim…
Çağır beni sevdam her ne olursa olsun bir soluklan nefesimde nefesin olayım, yüreğime akan kar telaşları olmamış say beni kendi makamında…
Son demlerinde iç geçirmek hayata anlam katmak yosun yüzlü taşlara martı telaşlarına dalgalara
Ama üzgün ama yorgun bu ten bir aşının ardında sürükleniyor coşkun sular gibi derinlere…

Şimdi;
Çarçur etme zamanı en azından bir gül
Gülücükler zamanı…/