Evlere kapandık. . .
Haliyle yapacak çok şey yok. Eskiden olsaydı karşı komşuyla camdan cama da olsa çıkar kısa bir sohbet ederdik: Yalan yok. Ya şimdi? Karşı komşumuzla utangaç tavırla bir kısa merhabayla başımızı önümüze eğip evlerimize giriyoruz. Suç ve suçlu kim? Modern hayat. Hayat giderek insanlara böyle bir yol çizdi bizlerde bu yolda yürümek zorunda kaldık. Hani arnavut kaldırımları dedikleri yollar falan hiç biri yok artık. Hepsi hikaye oldu bitti gitti, yakında kaldırımlar bile yok olursa şaşırmayın. Öyle ki; insanların birbirine selam verip yürüyecek yolları bile kalmayacak inanın. Bu sözüm aklınızın bir kenarında küçücük bir not olarak kalsın.

Gelelim düşüncelerime. . .
Haliyle yapacak çok şey yok demiştim. Ne yapıyoruz, ya internete giriyoruz, ya yemek yapıyor kilo alıyoruz, ha bir de film ve dizi izliyoruz şu meşhur paralı kanallardan. Ya sonra? Sonra ne oluyor biliyor musunuz, yapışıp kalıyoruz oturduğumuz yere. O ona vuruyor, öteki ona. Amanın o ne öyle uçaklar dolusu dolarlar havalarda uçuşuyor biz aval aval izliyoruz. Sonra başka diziye geçiyoruz avalız ya, olsun evdeyiz hem izleyelim olsun. Adamların uçakta yakıtları bitecek eyvah ne yapacaklar, acil durum hemen biri uçağın tepesine çıkıyor şampanya açıyor dişleri ile, ya ben o şampanya şişesini açmak için iki elimi kullansam açamam sen nasıl dişinle açtın be kadın? Hadi diyelim açtın, o uçağın mazotunun ne ile çalıştığını hepimiz biliyoruz izleyici aval ama aptal değil ki. Hadi onu da geçelim, sen o uçağın kapısını aralasan uçarsın, ne üstüne çıkması. Yetti gari ama neredeyse Covit 19 olasım geldi.

Geleyim başka düşüncelerime. . .
Ne yalan söyleyeyim. Kemal Sunal filmlerini özledim. Hemde çok.

Gülmeye öyle ihtiyacımız var ki böyle zamanda.

Sağlıkla kalın.