Gidenler ve kalanlarla,bizimkisi gonullu bir zaman yolculuguydu.Hic bir donemden memnun olmayan,ama her donemden de bir seyler paylasan,bir seyler alanlardik bizler.Dunya denen cehennem de ,kendi hapishanemiz de bir fanusa kapatilmis,kistirilmis gibi,guzel anilari hatirlayarak yine kendi olumumuzu bekliyorduk..!Donemler,zamanlar sahiden bizim icin bir sey ifade etmiyormuydu?Gittigimizi sandigimiz zamanlar aslinda en cok kaldigimiz ya da,kalmak istedigimiz zamanlarmiydi?Hep ayni eksenler etrafinda kosusturdugumuz,donemeclerimiz bizim icin birer ipucumuydu yoksa??Aliskanliklarimiz,konfor alanimizin bozulmamasi icinmiydi?Yaklastikca birbirimizden uzaklasmalarimiz,hasretlerimizi buyutmemiz bununla mi ilgiliydi?Girdaplar,heyecanlar,nirvanalar birer aldatmacadan mi ibaretti?Bize anlatilanlar gibi olmadigini gormedigimizde,bu dunyanin ilk soku o zaman yasamistik.Sanirim o zamanlar oyun gibi gelmisti.Odonem de oyun,gururdan daha onemliydi bizim icin.Yetiskinlige tasiyamadiklarimiz,bizim uzerimiz de fazlaca bir yuk,bir kambur olusturdu ister istemez.Agir geldigini anladigimiz da ise cok gec olmustu.Her camura battigimiz da,su bizi temizlemeye yeter miydi?Kirlenmek,yalniz bir doga kanunu mu?Yoksa insanlarin yarattigi bir sey mi?Sanrilarimiz,krizlerimiz,sevinclerimiz,gozyaslarimiz hepsi birer bosluk doldurmaca mi?İnsan ozelestiriye kendisinden baslamali.Kayiplari,kazanclari tek bir torbaya atmali.Basardiklari,basarmak istedikleri,olduramadiklari hep o ayni noktaya varislari.Buyuk konusmalari,asla yapmam dedikleri,hayatta ki sinavlari,ucurumlari,kacislari hepsi ayni dogrultuda aslinda.Gozlerin de buyudukleri,buyuttukleri,cook sevmeleri,sevilmeleri.Ve gunun birinde vardigi nokta,zincire baglanmis,kacmaya calismis,daha sonra da kacamamis bir yabani hayvan gibi yazgisina razi olmaktan ibaret..!