Bugün farklı başladım güne sevgilim.Her gün senin geldiğin yere bakar gelişini izlerdim ama bugün yapamadım sevgilim.... Ağaçlar set kurmuştu adeta gelişini izlememek için ... Sanki kozalaklar gözyaşı misali dağılmıştı her yana...
Seni izlemeye takatim kalmamıştı oysaki... Ne ağaçların devrilmesine gerek vardı nede senin gidişine.... Bu Kış neden bu denli çetin sevgilim... Senin yoksunluğun mu bu kadar acıya sığdırdığım, yoksa kendi yoksulluğum mu seninle doldurduğum?
Sevgilim senin geldiğin yolda ben senin duymadığım sevinç çığlıkları atıyordum. Sen ağırdan alıyordun hiç acelen yoktu adeta... Ben sana içimden koşuyordum sen görmüyordun... Yüreğimde binlerce kelebek adeta birbirleri ile savaşıyordu. Kimisinin kanatları kırılıyordu, kimisinin üzerindeki can tozları uçuşuyordu ama hiç zararı yoktu senin için ölmeye değerdi...
Şimdi yeniden anlıyorum sevgilim önümüzde sayısız engellerin olduğu bahaneler var... Kimisi kozalak misali ayaklar altında kimisi yıkılmamak için ağaçlar misali başlar üstünde ama sevgilim hepsinin amacı bir. Sen yoksunluğunun başlangıç zilini çalmak için beklemekteydi... Ve bugün sevgilim kozalaklar yerlerin tadına baktı ağaçlar kimsesizliğin yıkıntısı ile ölüme terk edildi...
...İPEK KALKAN...