Yorgunum , yorgun.
Defalarca firar edip,eline eteğine yapistigim.
İstanbul ,seni unutmak ne mümkün mü.
Sokaklarında gezmek, yorulduğu da sahilinde bir nefes almak unutulur mu, İstanbul.

Mercan yokuşunda ezan dinlemek.
Kapalı çarşıda ,insan seli izlemek unutulur mu.
İstanbul.

Sahilindeki yalılar, beyler, paşalar unutulur mu.
İstanbul.

Evliyaların evi .
Şair yazarların diyarı.
Unutulur mu ,İstanbul.

Kaç kişiye ,merhaba dedim.
Kaç kişiye ,selam verdim.
Kimin, çayını ,çorbasını içtim.
İNANKİ unuttum, İstanbul.

Seni unutmak ne kelime, İstanbul.
Yedi , tılsımlı tepeli,İstanbul.
Debelenip durdugum
Yoruldukca debelendigim .
Ömrümü tukettigin ,
Istanbul , unuturmuyum seni.

Bir zamanlar, firar eder koşar sana gelirdim.
Eline , eteğine , yapıştırdım, aşıktım sana.

Şimdi, gitmek istiyorum , bırak beni.
Yaşlı,değilim takatim kalmadı.
Görüyorum, gözümün feri kalmadı.

Yorgunum, yorgun.
Bırak beni gideyim.
İstanbul,