Burada isim veya isimlerin hiç bir önemi yok. Lakin insan kendini şair yerine koyan birisi ile muhatap olunca dürüstlük bekliyor. Beni aldatmış ya da aldatmamış hiç önemli değil, sadece kendini aldattı, bilmediği şey ya da farkında olmadığı şey de aslında Allah’ı aldatamayacağı. Neyse niye anlatıyorum ki ben bunları size... Seneler önce yediğim bir kazık.

Üzülüyorum biliyor musunuz bu insan için, o bunu bilmese bile üzülüyorum gerçekten. Çünkü o bir ölümcül hastalık ile mücadele ediyor. Şu an da bile hayatta olup olmadığı bana meçhul, ama bu yazıyı okuyorsa bilsin ki ben onu bana kazık attığı günün ertesinde hemen af ettim, sadece bu cahilliğine üzüldüm.

Bana dürüst olsaydı keşke, bu yazı da yıllar sonra bile olsa yazılmak zorunda kalmayacaktı. Sadece fotoğrafından tanırım, bir kerecik olsun bir yerde karşılamadık. Bir kere telefonda, bir iki kere de mesajlaştık hepsi o kadar.

Keşke, keşke bana telefon açtığında ’’Abi benim bu paraya ihtiyacım var, rahatsızım, çalışamıyorum ama bu parayı da sana ödeyemem.’’ deseydin, yine gönderirdim çocuk sana o parayı. Yine de merak buyurma, arkandan ’’Haram zıkkım olsun, çoluğundan çocuğundan çıksın.’’ diye bir laf etmedim emin ol ki... Senin beni çarptığın parayı ben zaten onbeş günlük bir zamanda garibanlara dağıtıyorum. Dert etme o kadar.

Niye bu kadar tantana ettin ağabey yıllar sonra hem de, diyorsan da, belki bir dostluk kurar yüz yüze de görüşme imkanımız olurdu da sıkıntılarımızı, dertlerimizi paylaşırdık, diye geçirdim kalbimden, ne bileyim artık saflığıma mı verirsin, aptallığıma mı bilemem? Hayatta olup olmadığını bile bilmiyorum şu an da ama merak etme, ahirette senin ile bir davamız olmayacak, benden yana helal olsun hakkım. İnan bu sırrını ömrümün sonuna kadar saklayacağım...