Bir zamanlar bir mahallede camini karşısına namaz nedir iman nedir bilmeyen sefihin biri bir pavyon açar. Mahalleli kadınlara gelen çapkınlardan, içip içipte ortalığı huzursuz eden sarhoşlardan ve gürültülerden rahatsız olunca cami cemaatı hocayıda başlarına alarak pavyon sahibine giderek rahatsızlıklarını anlatırlar ve buradan başka yere taşınmasını isterler.
Adam şirret biri çıkarak:
"Siz de kim oluyorsunuz. Yobaz sürüsü. Burası demokratik bir yer. Ben de istediğim işi yapmakla özgürüm. Defolun gidin " diyerek cemaatı ve hocayı kovar.
İyicene kızan cemaat ve hoca her vakit namazda:
"Ya Rabbi burayı yak, yık, taş üstünde taş bırakma " diyerek bedduaya başlarlar.
Tesadüf bu ya nasıl olduysa olur ve bir gün o pavyon yanar.
Pavyonun sahibi „bunlar benim pavyonumu yaktılar“ diye ortalığı velveleye vererek hocayı ve cemaatı mahkemeye verir.
Hakim bunları toplar. Hocaya ve cemaata „Pavyonu siz mi yaktınız“ diye sorar.
İmam öne çıkarak:
"Hakim bey nasıl olur. Biz birşey yapmadık“ deyince pavyon sahibi ağzından köpükler akıtarak öfkeyle:
"Yalan söylüyorlar Hakim bey. Bunlar yaktı. Hem de her vakit namazda dua ettiler de yandı."diye haykırınca Hoca efendi:
"Hakim bey. Hiç öyle bir şey olur mu? Güya dua etmişiz de, yanmış ta. Kesinlikle ya elektrik kontağından yangın çıkmıştır. Ya da teknik bir arızadan olmuştur bu yangın. Hiç dua ederek bir yer mi yanarmış" deyince arkada bulunan cemaat ta:
"Elbette hakim bey. Hiç dua ederek yangın mı çıkarmış. Ne saçma şey "diyerek imama arka çıkınca hakim bey boynunu bükerek davayı izlemeye gelenlere dönerek:
"Sevgili izleyiciler. Ne olur bana karar vermemde yardımcı olun.
Bir tarafta duanın gücüne inanmayan bir imam ve cemaatı var, diğer yanda duanın gücüne inanmış bir kerhaneci var. Ben şimdi nasıl karar vereyim?"der.